Samuel Lee: ‘Misschien is het tijd om terug te keren’

Rechtstreeks naar het interview

Samuel Lee komt oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en toen hij een jaar of veertien was kwam hij naar Nederland. Aanvankelijk was hij een aanhanger van het marxisme. Lee: ‘Ik kwam in de Bijlmer terecht waar heel veel migranten wonen. Het was voor het eerst dat ik  in aanraking kwam met Afrikaanse mensen en ik kreeg veel Afrikaanse vrienden. Dat was net in de periode van de apartheid in Zuid-Afrika. Je volgt wat daar gebeurt en dat raakte mijn hart. Ik ben voor gerechtigheid en daarom hebben die marxistische ideeën mij ook aangetrokken. Marx zei: ‘Religie is als opium voor het volk’. Wanneer je religie op een verkeerde manier gebruikt, kan het inderdaad gevaarlijk zijn. Maar als je het met de liefde van Christus uitleeft dan kun je er hele mooie dingen mee bereiken.’

De theoloog ontmoet vervolgens een Zuid-Koreaanse dame en mede dankzij haar positieve manier van geloven laat hij het marxisme achter zich. ‘Ze was heel vrolijk en blij. Ik was heel negatief, maar zij stond positief in het leven.’ Glimlachend: ‘Ik vroeg haar of ze misschien drugs had gebruikt!’ Lee is na hun ontmoeting oprecht nieuwsgierig naar wat het geheim is achter de innerlijke vreugde van deze vrolijke dame. ‘Ze haalde een pocketversie van de Bijbel uit haar tas en zei tegen me: “Als je dit leest, krijg je misschien dezelfde vreugde als ik”.’ Samuel reageert in eerste instantie cynisch op haar voorstel maar komt uiteindelijk toch tot bekering en trouwt zelfs met haar.

Na zijn bekering begint Samuel steeds meer oog te krijgen voor christelijke migranten, vandaag de dag zijn daar maar liefst één miljoen van in ons land. Samuel schreef er een boek over. ‘Het is een verrijking. Het christendom zelf komt uit het Midden-Oosten. De migrantenkerken dragen bij aan het christen zijn in Nederland. Ik ben trots op deze christelijke migranten. De afgelopen twintig jaar ben ik voor hen opgekomen. De Bijbel staat vol met verhalen van migranten. Deze personen werden niet per se door God geroepen om migrant te zijn. Kijk maar naar Jozef, die werd verraden door zijn eigen familie en naar Egypte gebracht als slaaf’, zegt Lee.

De theoloog en schrijver is ook een kerkplanter. Zo startte hij een gemeente in de Bijlmer met gelovigen uit alle lagen van de bevolking. ‘Er zijn gemeenteleden die technische studies in Delft volgen maar bijvoorbeeld ook een professionele voetballer. Ik ben zelf binnen de Afrikaanse kerkgemeenschap opgegroeid. Ik ben sterk beïnvloed door Tony Campolo, een spreker die vaak bij Hour of Power te zien is geweest. Toen ik een jonge dominee was, kreeg ik vaak te horen dat ik met wat meer ‘peper’ moest spreken.’ Lachend: ‘Als je wilt weten hoe je spreekt, moet je het aan Afrikanen vragen. Dankzij Tony Campolo en de Afrikaanse gemeenschap heb ik geleerd hoe ik moet preken’, zegt de theoloog met een lach.

‘Als je toenadering zoekt met mensen met een andere afkomst dan ga je meer beminnen’, vervolgt Samuel. ‘We zijn meestal bang voor wat we niet kennen. Uiteindelijk begint alles bij je hart en daarvoor moeten we met elkaar in gesprek gaan. Mijn droom is dat de kerk eigenlijk midden op straat in de samenleving staat en onvoorwaardelijk van de medemens houdt. Uit naam van Christus. Die onvoorwaardelijkheid is heel belangrijk voor mij. Dat je uitstraalt: Je bent welkom bij mij, onvoorwaardelijk.’

Deze onvoorwaardelijke liefde zie je volgens Samuel Lee ook bij de verloren zoon uit de Bijbel, die uiteindelijk na een aantal omzwervingen terugkeert bij de Vader. ‘Die jongeman heeft zijn welvaart eigenlijk vergooid. Tot aan het feit dat hij met de varkens moet gaan leven en noem maar op. Toch wist hij het huisadres van zijn vader nog. Toch wist hij dat hij terug kon gaan. Liefde en terugkeren naar God, dat zijn we vergeten en misschien is het tijd om terug te keren.’