Jan-Kees de Feijter bleef vertrouwen op God

Jan-Kees en de zes jaar oudere Mirjam raken in verwachting als ze nog niet getrouwd zijn. ‘Ik was toen zeventien en ik wilde er eigenlijk helemaal niks mee te maken hebben. Ik heb haar een tijd in de steek gelaten en geprobeerd dat vol te houden. Daar heb ik toen veel mee geworsteld en uiteindelijk lukte dat ook niet. Mijn vader zei dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen en dat heb ik toen gedaan.’ Jan-Kees en Mirjam trouwen vervolgens.

Mirjam heeft een persoonlijkheidsstoornis in de vorm van borderline en dat drukt zwaar op hun huwelijk, want Mirjam doet een aantal pogingen tot zelfmoord. Jan-Kees probeert er alles aan te doen om er voor zijn vrouw te zijn, maar twijfelt ook aan zichzelf. ‘Ik ging bij mijzelf te rade, waarom ik haar geen basis kon bieden om genoeg geluk uit het leven te halen. Ik gaf eigenlijk maar overal aan toe, alles waar zij om vroeg en waar zij behoefte aan had. Achteraf ben ik daar blij mee want ik heb er in ieder geval alles aan geprobeerd.’

Ook hun dochter Alana blijkt ziek te zijn. Al sinds haar tweede heeft ze last van haar spijsvertering en uiteindelijk krijgen ze te horen dat hun dochter kanker heeft. ‘Dat was een zwarte dag. Mirjam maakte zich al gelijk grote zorgen, ze dacht dat het niet meer goed zou komen. Even later krijgt het gezin echter te horen dat de kanker verdwenen is, alles is operatief verwijderd en er is niets meer te zien. ‘Er was voor gebeden en we hebben een dankdienst georganiseerd in de kerk. We waren zo enorm dankbaar als gemeente. Een paar weken later kregen we te horen dat ze uitzaaiingen had en dat ze de behandelingen gingen staken. Ze had toen nog een levensverwachting van twee tot acht weken. In het medisch dossier stond dat ‘bij vader de grond onder zijn voeten wegzakte’ en zo was het ook.’

Mirjam en hij rouwen allebei op een andere manier. Jan-Kees stort zich op zijn werk en Mirjam wil juist de tijd nemen om dingen te werken. Omdat het zo anders is, groeit het stel uit elkaar. ‘We kwamen op een punt dat we zeiden: “We houden niet meer van elkaar.” In die tijd ervaart Jan-Kees ‘dat er een vijand is, iemand die alles onderuit probeert te halen’. Het beproeft zijn geloof enorm, want kan hij vertrouwen op God? Toch zoeken ze pastorale hulp en geven hun huwelijk nog een kans. ‘Toen zijn we weer naar elkaar toegegroeid’, zegt Jan-Kees.

Dit verlies trekt Mirjam nog dieper in de put en ze blijft last houden van suïcidale gedachten. ‘Ik dacht altijd dat wij het volgende gezinsdrama zouden zijn. Mirjam was haar moederschap en ik was altijd bang dat ze de kinderen mee zou nemen.’ Op een dag krijgt Jan-Kees op zijn werk een verontrustend telefoontje van zijn buurman waardoor alle alarmbellen afgaan. Hij vertelt dat Mirjam aan hem gevraagd heeft om op de kinderen te letten. Ze stuurt Jan-Kees even later een laatste bericht en blijkt daarna voor de trein te zijn gesprongen.

Jan-Kees krijgt zo klap op klap. Toch durft hij uiteindelijk weer te vertrouwen op God. ‘Ik wilde eerst de kinderen hun stabiele basis weer teruggeven en besloot een half jaar niet te werken.’ Na deze gebeurtenis is de Bijbel een basis voor hem waarop hij kan terugvallen. ‘Onze trouwtekst was Romeinen 8:28: ‘God laat alles medewerken ten goede, voor een ieder die in Hem gelooft’. Daar hebben Mirjam en ik ons vaak aan vastgehouden. Als God alles mee laat werken ten goede, dan ook de ellende waar we doorheen gaan. Achteraf heeft God nog nooit de dingen niet mee laten werken, op de momenten zelf zag ik het misschien niet, maar achteraf wel.’

Jan-Kees heeft veel gehuild om alles. Toch straalt hij nu dankbaarheid en blijheid uit. Zijn vertrouwen op God is desondanks zijn omstandigheden enorm gegroeid. ‘Dat is genade, ik kan het niet anders uitleggen. Dat is van God krijgen wat je niet verdiend hebt. Dat zijn Zijn zorg en Zijn nabijheid, dat je bij Hem terecht kan. De ergste momenten waren voor mij wanneer ik ‘s nachts wakker werd in een koud bed omdat Mirjam er niet meer was. Juist op die momenten wist ik dat ik bij God terecht kon, dat is enorm bemoedigend. Het is keer op keer een kiezen om te willen vertrouwen op God. Liefde is werken, liefde is keuzes maken. Dat is in de relatie met God niet anders en ik ben dankbaar dat Mirjam en ik dat eerder al ontdekt hebben tijdens ons pastoraat. Zolang je kiest voor Hem is Hij er voor jou.”

Denk jij aan zelfdoding? Je bent niet alleen. Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl of bel 113 (lokaal tarief) of 0800-0113 (gratis).