Gert van der Vijver: ‘Mijn zandbak werd een monster’
Gert van der Vijver is zandkunstenaar. Hij heeft vele, vele optredens op zijn naam staan, onder andere het Kerst met de Zandtovenaar en optredens met Marco Borsato.
Gert: ‘Als kind tekende ik al heel veel en graag. Ik ben bij de zee opgegroeid en tekende langs de vloedlijn. Maar het tekenen heb ik op een gegeven moment gelaten voor wat het is, en ben met een andere carrière begonnen. Totdat ik in 2006 een kunstenares zag die toverde met zand. Toen ik dat zag, hoorde ik het kind in mij roepen: ‘Ik wil ook!’ Dat kind in mij gaf de doorslag. Voordat ik het wist had ik een contract bij de KRO. Mensen zijn vaak geraakt door de kunstwerken. Dat is de kracht van beeld. Daarnaast gebruik ik ook vaak muziek, de lijst om het schilderij. Ik denk dat de verwondering in de mens wordt aangesproken. Ik ervaar regelmatig dat God tegen me fluistert: ‘Ik zou nu deze tekening maken’. Ik laat me heel graag inspireren in het voorwerk, maar ook tijdens het optreden zelf.’
Het kind in mij gaf de doorslag
Tijdens deze uitzending van Hour of Power vertelt Gert een verhaal aan de hand van vier zandtekeningen, die hij zelf heeft uitgekozen. Op één tekening is Christus aan het kruis te zien. Gert: ‘Hoe duisterder de wereld is, hoe meer mensen roepen om de waarheid, naar een verlosser. We willen verlost worden uit een situatie die onomkeerbaar is. Het wordt er niet beter op. Jezus is gekomen om in dat lijden nabij te zijn en mee te lijden. Dat evangelie raakt me.’
Een tijd geleden leed Gert zelf ook. Hij ging door een depressie. Gert: ‘Ik denk dat verschillende factoren bij elkaar kwamen. Ik werd geleefd door de opdrachten die ik kreeg. Die hebben bij de voorbereiding veel tijd nodig. Ook was er in mijn familie een situatie gaande die mij erg trof. Ik heb God gesmeekt of Hij Zichzelf wilde laten zien. Er leek maar niets te gebeuren. De druk op mijn werk werd ook steeds groter, ik kon het allemaal niet meer overzien. We waren net verhuisd naar een leuk boerderijtje in Friesland en het leek allemaal voor de wind te gaan. Tot het moment dat ik, toen ik af het podium afstapte, met mijn nagel achter de zandbak bleef hangen en mijn nagel behoorlijk scheurde. Toen barstte de bom. Ik herkende mezelf niet meer en schold, wie ik ook voor me had, uit. Het is niet echt normaal voor iemand die de Heer kent. Tegelijkertijd is het ook de realiteit. We hebben Hem heel hard nodig. Op dat moment was God dichtbij, maar voor mij was Hij ver weg. En die zandbak, dat werd een monster. Het was letterlijk op.’
Gert vervolgt: ‘Ik ben eruit gekomen, maar dat is niet van de ene op de andere dag gegaan. Het is goed om over deze zaken door te praten. Iemand zei: als je een depressie meemaakt, ben je te laat geweest met remmen. Dan moet je terug naar het moment dat je iets zag ontsporen. Ik had een imago groot te houden. Ik leek sterk, maar was vanbinnen een kind dat het liefst aan de vloedlijn wilde tekenen. Met God als vader. Het was alsof Hij zei: ‘Speel maar gewoon in het zand, doe die dingen die je altijd hebt gedaan, maar doe ze samen met Mij, doet het niet alleen.’
