Arno van der Knaap: ‘God zei: Arno, volg mij’
Arno van der Knaap kwam al vroeg in zijn leven in een aanraking met criminaliteit. Hoewel hij christelijk is opgevoed, kende hij God zelf niet. In Hour of Power vertelt hij over zijn lange zoektocht.
Arno: ‘Vanaf een jaar of twaalf ging het verkeerd. Ik kreeg andere vrienden, raakte geïnteresseerd in gokken en blowen. Ik was dertien toen ik mensen beroofde. Ik was lid van de bende de Haagse Crips. Natuurlijk vonden mijn ouders dat vreselijk. Ik was in bezit van wapens, ze vonden wietzakjes in mijn jas en had daardoor veel ruzie thuis. Het botste logischerwijs zo erg, dat ik op mijn 17ehet huis al ben uitgegaan. Achteraf heb ik weleens gedacht: Hoe heeft het zo snel, zo fout kunnen gaan? Op momenten had ik wel spijt, maar ik had de kracht niet om te veranderen.’
Arno vervolgt: ‘In 1994 had ik een bovennatuurlijke ervaring. De stad werd geplunderd, er kwamen heel wat hooligans de stad binnen. Ik dacht: wat gebeurt er allemaal? Ik was stoned, maar werd er bang van. Ik fietste naar huis en eenmaal daar aangekomen, voelde ik me niet goed. Ik riep het uit tot God. Het was een impuls: God, help me! Toen sprak God sprak voor de eerste keer in mijn leven: ‘Arno, heel snel ga je dit moment weer vergeten.’ Ik ervaarde een ontzagwekkende liefde, diepe liefde.
En God kreeg gelijk. Een week later beroofde ik weer iemand. Ik vergat het moment, maar aan de andere kant werd ik wel bewust: God bestaat. Tegelijkertijd vond ik christenen en hun geloof maar heel saai. Ik vroeg God: Als u Jezus bent, word ik christen, bent u Boeddha, dan word ik boeddhist, enz. Als u alles bent, is het óók prima, dan weet ik tenminste hoe het zit. Ik bad tot God, maar ik was er nog niet… Opnieuw kreeg ik een bovennatuurlijke ervaring, anderhalf jaar later. Af en toe had ik het verlangen weleens om te bidden. Schijnheilig wellicht; ik deed slechte dingen, maar ik had God wel nodig. Ik bad tot God en begon te huilen terwijl ik aan het bidden was. ‘Waarom moet ik huilen’, vroeg ik Hem? Ik zag ineens de naam van Jezus voor me in de lucht geschreven.
Ik deed slechte dingen, maar ik had God wel nodig
Een paar maanden daarna, had mijn moeder een Bijbelstudie bij haar thuis. Ik besloot die ene avond te blijven, om haar een plezier te doen. Ik zat voor het eerst in een kring met gelovigen. Ik dacht bij mezelf: wat doe ik hier? Die mensen geloven zelfs niks van wat ze zeggen! Totdat er een vrouw aan het woord kwam, met een enorme liefde in haar ogen. Zij kende God echt! Daarna kwam ik vier maanden lang elke avond bij haar thuis geweest en kon ik al mijn vragen stellen. Ik durfde nog steeds niet te vertellen hoe ik echt leefde. Ik wist: ik moet veranderen, maar ik kon het niet uit mezelf. Eindelijk kwam ik tot het punt waarop ik alle opbiechtte. Toen ik naar huis ging, hoorde ik weer de stem van God: Arno, volg mij. Ik antwoordde: Jezus, hier ben ik! Ik wist dat ik voor altijd gered was. Ik had een heel nieuw leven gekregen, ik ging een nieuw avontuur aan. Ik brak radicaal met alles en had niet meer de behoefte om te gokken of drugs.’
Vandaag de dag is Arno van der Knaap voorganger van een bloeiende, jonge gemeente in Leiden. Hij schreef onlangs het boek ‘Dromendoders’.
