‘Als vader wil je je dochter beschermen’

Mirthe Jutstra (18) heeft inmiddels een euthanasie-traject aangevraagd, zo wanhopig is ze. Hans vertelt hoe het de afgelopen jaren van kwaad tot erger is gegaan. ;Ze is misbruikt toen ze veertien was door een jongen uit het dorp. Als ouders kwamen we daar veel te laat achter. Kinderen praten moeilijk over dit soort dingen, ze bevriezen wat dat betreft. Er volgde opname na opname in psychische klinieken en de situatie werd eigenlijk steeds schrijnender. Er volgden zelfmoordpogingen, ze liep weg en nam te veel medicijnen. Uiteindelijk was er ook een opname waar een oudere man werkte die richting zijn pensioen ging. Hij zei dat hij met ons te doen had. Hij werkte met paarden en zei dat die vaak een goede uitwerking hadden op patiënten. Maar uiteindelijk ging het ook daar mis. Hij kroop bij haar in bed.’

Er wordt een onderzoek ingesteld naar het handelen van de man ten op zichte van Mirthe Jutstra. Toch besluiten Hans Jutstra en zijn gezin om de zaak uiteindelijk te laten rusten. ‘Ook omdat misbruik heel moeilijk is aan te tonen. Je vecht voor het welzijn van je dochter. Je voert een strijd tegen de lange wachttijden in de psychische hulpverlening en je voert een strijd met jezelf. Want als vader wil je je kind beschermen.’ De impact van alle gebeurtenissen op het gezin is groot. ‘Als je ‘s nachts weer met loeiende sirenes naar het ziekenhuis rijdt dan vraag je je af hoe dit je kan overkomen. Wat staat ons nog te wachten? Het zijn vragen waar je eigenlijk geen antwoord op krijgt. Er verandert weinig aan haar situatie, ze heeft helaas nog steeds heel veel last van stemmen in haar hoofd. Die dwingen haar tot het doen van verkeerde dingen. Dat maakt het wel ondraaglijk.’

Hans heeft zich heel kwaad gemaakt over het onrecht dat hem en zijn gezin is aangedaan. Mirthe Jutstra heeft haar vader inmiddels op de hoogte gesteld van de liederen die zij op haar begrafenis zou willen laten spelen. ‘Je ziel wordt uitgewrongen op dat moment’, vertelt Hans. ‘Als vader wil je niet huilen, je probeert er op dat moment te zijn voor je dochter. Ze vertelt je dan in detail hoe ze het graag georganiseerd zou willen hebben. Toch is het ook fijn om het er zo open over te kunnen hebben. Een lied wat mij aansprak was ‘Er is een toekomst vol van hoop’. Ik leefde in zo’n woede en boosheid richting God en de onmacht en het onrecht van de situatie. Maar ik besefte dat mijn dochter mij iets zat voor te houden waar die boosheid misschien mee weg gaat. Er is een toekomst vol van hoop, hoeveel verdriet je ook van haar gemis zou hebben. Natuurlijk willen we haar nooit verliezen. Maar als je die tekst hoort, word je er bijna blij van. Het is waar Mirthe naar verlangt. Wij strijden voor genezing en de beste hulp, maar Mirthe zegt eigenlijk: “Waarom ben je aan het strijden? Want dat is waar ik naartoe wil.”‘

Na al die jaren strijd voelen Hans en zijn vrouw zich ondanks alles dus toch gesteund door God. ‘Wij vroegen ons ook wel af, God als U er bent, waar bent U dan in dit alles? Maar het zo lang vechten voor Mirthe en daar ook mensen in meekrijgen die met ons strijden, dat wordt aangestuurd. Anders is dat gewoon niet vol te houden. God is voor mij wel iemand waar ik altijd bij terecht kan. Ik kan Hem vragen hoe ik verder moet. Ik stel Hem niet langer de vraag: Waarom overkomt ons dit? Want wij zijn helaas niet de enigen die zoiets overkomt.’

Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel onze HOOPlijn (elke doordeweekse avond bereikbaar) of 113 (24 uur per dag bereikbaar).