Opening

In 1970 ging een tv-programma van start dat miljoenen mensen anders naar het geloof deed kijken: Hour of Power. Dit is de dag die de Here heeft gemaakt. Laten we ons verheugen. Nog altijd laat Hour of Power een nieuw geluid voor een nieuwe generatie horen. Als je op God vertrouwt, kan niks je tegenhouden. Want wat uw omstandigheden en problemen ook zijn; dit moment kan uw uur van kracht zijn.

Samenzang – Joyful, Joyful

Vreugde, vreugde, louter vreugde is bij U van eeuwigheid.

Schepper, die ‘t heelal verheugt en bron van eeuw’ge vreugde zijt.

Gij, die woont in licht en luister drijf de schaduwen uiteen hij, die zoekend

Doolt in ‘t duister vindt het licht bij U alleen. Amen! Amen! Amen!

Welkomstwoord

Door Bobby Schuller en Hannah Schuller

Dit is de dag die de Here gemaakt heeft. Wij verheugen ons daarover. Goedemorgen. Welkom, kijkers en kerkfamilie. Het is altijd bijzonder om met jullie samen te zijn. Wij vinden het belangrijk om te weten dat God niet alleen geneest maar ook meer dan bereid is om iedereen te genezen. Dus ook jij, die in Hem gelooft. Je bent geliefd. Wij zijn blij dat jullie vandaag er weer bij zijn. Laat ons bidden.

Gebed

Vader, wij danken U voor alles wat U voor ons hebt gedaan en alles wat U ons geschonken hebt. Wij voelen dankbaarheid in ons hart. Wij bidden in Jezus’ naam dat U ons blijft vormen naar het beeld van uw Zoon. Wij zijn U dankbaar en wij houden van U. Dit bidden wij in Jezus’ naam. Amen. Draai je naar degene naast je en zeg: God houdt van je en ik ook.

Koor – The Omnipotence

Groot is de Here Jehova

Hemel en aarde getuigen van zijn grote macht

Groot is de Here Jehova

Hemel en aarde getuigen van zijn grote macht

Je hoort Hem in de razende storm

In het geraas van de kolkende stroom

Groot is de Here Jehova

Je hoort het in het geritsel van de bladeren van het woud

Je ziet het in het wuiven van het gouden graan

In de schoonheid van de schoonste bloemen

Je ziet het in de talloze sterren

Je ziet het in de talloze sterren

Je ziet het in de schoonheid

Van de schoonste bloemen

Je ziet het in de talloze sterren

Je ziet het in de talloze sterren

Woest klinkt het in het rollen van de donder

In het rollen van de donder en in de flitsende bliksem

In de flitsende bliksemschichten

Maar mijn liefdevolle hart verkondigt nog luider

De macht van Jehova

Maar mijn liefdevolle hart verkondigt nog luider

De macht van Jehova

De Here God almachtig

Heer, wij bidden tot de hemel

En hopen op uw genade en vergeving

Heer, wij bidden tot de hemel

En hopen op uw genade en vergeving

Groot is Jehova de Heer

Groot is Jehova de Heer

 

Schriftlezing – 2 Samuel 6:18-22

Door Hannah Schuller

Ter voorbereiding op de boodschap lees ik 2 Samuel 6:18.

Toen David klaar was met het brengen van het brandoffer en de dankoffers zegende hij het volk in de Naam van de HEERE van de legermachten. Hij deelde één broodkoek, één klomp dadels en één rozijnenkoek uit aan heel het volk, aan heel de menigte van Israël van de man tot de vrouw toe.

Toen ging al het volk zijns weegs, ieder naar zijn huis. Toen David terugkwam om zijn gezin te zegenen kwam Michal, de dochter van Saul, naar buiten, David tegemoet en zei: Wat zal de koning van Israël vandaag geëerd zijn, die zich vandaag voor de ogen van de slavinnen van zijn dienaren heeft uitgekleed zoals een leegloper zich schaamteloos uitkleedt. Maar David zei tegen Michal:

Voor het aangezicht van de HEERE, Die mij uitgekozen heeft boven jouw vader en boven heel zijn huis door mij aan te stellen als een vorst over het volk van de HEERE over Israël ja, voor het aangezicht van de HEERE heb ik gehuppeld. En ik zal mij nog geringer gedragen dan dit en nederig zijn in eigen oog maar met de slavinnen over wie je sprak, met hen zal ik geëerd worden.

Kerk, laat onze harten altijd Gods oordeel hoger achten dan dat van de wereld. Amen.

Solo – Nita Whitaker – Great is Thy Faithfulness

Groot is uw trouw, o Heer, mijn Vader

Er is geen schaduw van omkeer bij U

Ben ik ontrouw, Gij blijft immer Dezelfde

Die Gij steeds waart dat bewijst Gij ook nu

Zomer en wintertijd, najaar en voorjaar

Zon maan en sterren in hemelse baan

Tonen zo duid’lijk Uw Godd’lijke wijsheid

Uw grote trouw die zal blijven bestaan

Groot is uw trouw, o Heer

Groot is uw trouw, o Heer

Iedere morgen aan mij weer betoond

Al wat ik nodig had, hebt Gij gegeven

Groot is uw trouw, o Heer,

Aan mij betoond

Groot is uw trouw, o Heer

Groot is uw trouw, o Heer

Iedere morgen aan mij weer betoond

Al wat ik nodig had, hebt Gij gegeven

Groot is uw trouw, o Heer

Groot is uw trouw, o Heer

Groot is uw trouw, o Heer,

Aan mij betoond

Interview – Terrica Smith

BS = Bobby Schuller en TS = Terrica Smith

Terrica Joy Smith is een schrijfster die in 2019 de stoute schoenen aantrok en het op geloof gebaseerde tijdschrift Eden & Vine oprichtte. Omdat zij haar liefde voor tuinieren en fotografie wilde combineren met haar diepe verlangen om vrouwen te helpen groeien in hun relatie met God werd dit revolutionaire magazine geboren. Door het cultiveren van schoonheid en waarheid in het dagelijks leven, geeft Eden & Vine niet alleen inspiratie voor thuis maar biedt het ook praktische raad over hoe overvloedige zegeningen te omarmen in elk seizoen. Welkom, Terrica Joy Smith.

BS: Terrica, hoi. Welkom, dank je wel dat je bij ons bent.

TS: Goedemorgen.

BS: Ik kijk naar je tijdschrift. Het is prachtig. Je doet iets heel moois. Maar voor degenen die weinig van je werk weten, vertel ons eens wat over jezelf.

TS: Ik ben een moeder en echtgenote, ik geef mijn kinderen thuis les. Ik woon in de heuvels in Tennessee. Een paar jaar geleden riep God ons tot dit leven gevende, prachtige werk. Dat is onze grootste vreugde. Wij doen het hier in de heuvels, er komt niet veel pracht en praal aan te pas. Wij werken met een heel klein team. Het is een daad van toewijding en gehoorzaamheid, echt en waarachtig.

BS: Geweldig. Vertel eens, heb je een soort boerderij bij je huis?

TS: Wij hebben een hobbyboerderij. Wij hebben kippen en pauwen en wij hebben geiten en paarden gehad en dat gaat goed samen met ons thuis-onderwijs. De kinderen vinden het prachtig. Ze doen klusjes en we tellen dat mee bij wat ze van week tot week leren dus het is een hobbyboerderij. Wij hebben geen grote oogsten of zo maar wij hebben zeker veel plezier.

BS: Hoe gaat dat samen met je tijdschrift en moeder zijn en zo?

TS: Het gaat hand in hand, want het is het decor van alles wat wij doen. Uit het tuinieren en het verzorgen van dieren en dat soort dingen halen wij veel inspiratie voor onze fotografie. En wij gebruiken het ook voor onze artikelen. Dat is een op het geloof gebaseerd magazine met tuinieren als thema. Veel lessen die wij leren komen rechtstreeks uit de tuin. En er is geen betere manier om die lessen te leren dan ze te leren terwijl je met je handen in de grond zit.

Met dat soort dingen heeft God de afgelopen jaren mijn ogen geopend om te begrijpen dat als wij goed opletten, de tuin, of liever, de Bijbel van begin tot eind vol staat met botanische taal en tuintaal. Het leven zelf begon in een tuin en wij zien ook her en der in de Bijbel dat Jezus in de graftuin werd neergelegd. Wij horen over de tuin in het paradijs en de tuin in Gethsemane, waar Hij vaak bad. Ik zeg wel eens voor de grap dat tuinen behoorlijk belangrijk zijn voor God omdat Hij ze gebruikte als de mooiste en belangrijkste decors van Genesis tot Openbaring.

BS: Wat ik mooi vind dat je noemt is het bewust cultiveren van je geloof. Vertel ons daar ook eens wat over. En hoe kunt je vandaag de dag mensen bemoedigen die het gevoel hebben dat ze hun geloof niet goed cultiveren?

TS: Het cultiveren van ons geloof is niet anders dan het cultiveren van een tuin. Het vereist zaaien, het vereist verzorgen, het vereist oogsten, het vereist perioden van rust. Wij zien door de Bijbel heen hoe Jezus die terminologie gebruikt om ons te bemoedigen. Hoe ziet het eruit om te zaaien in termen van geloof? Hoe ziet het eruit als wij liefde zaaien bij onze naasten?

Hoe ziet het eruit om tijd en aandacht te zaaien in onze gezinnen? Overal zien wij dat ons geloof niet anders is dan het onderhouden van een tuin. Ik denk dat dat zo mooi is aan tuinieren en waarom wij een themamagazine over tuinen hebben omdat er zoveel gelijkenissen en parallellen zijn tussen die twee. Ze vergen allebei veel werk, maar er is zoveel moois te vinden als wij het doen.

BS: Veel mensen zien hun geloof niet als werk, zoals trainen voor een sport, of tuinieren maar dit soort analogieën zien wij in de Bijbel. Het is echt werk en het vergt inspanning en consequent zijn. Geef je je planten geen water, dan gaan ze dood. Als je je geestelijk leven verwaarloost, kun je geestelijk sterven.

TS: Dat is waar. Het is veel werk, maar de beste dingen in het leven zijn de dingen waar wij aan werken en waar wij in investeren. Dan waarderen wij ze pas echt. En met ons geloof… Ik kweek veel rozen en ik zeg wel eens lachend: ik heb ze overal rond mijn veranda. Ze zijn enorm tijdrovend al dat dode blad, al dat snoeien, al dat voeden, het bestrijden van ziektes maar ze zijn het mooiste dat ik kweek. De dingen waar wij het meeste werk in steken zijn waarschijnlijk altijd de dingen die per saldo het mooist zijn.

BS: Nu wij het toch over mooi hebben, Eden & Vine is een prachtig tijdschrift en ik ben dankbaar voor het exemplaar dat ik vandaag gekregen heb. Terrica Joy Smith, dank je wel. Bekijk dit nieuwe tijdschrift, Eden & Vine. Het is prachtig en wij waarderen alles waarbij je ons helpt onze tuinen en ons geloof te verzorgen.

TS       Dank je.

Voices of Hope – Rescue

Je hoeft je niet te verstoppen, je bent nooit vergeten

Je bent niet hopeloos, ondanks je gebrokenheid

En je gestolen onschuld

Ik hoor je zachtjes fluisteren

Ik hoor jouw roep, jouw SOS

Ik zal Mijn leger sturen om jou te vinden in de donkerste nacht

Het is waar, Ik zal je redden

Er is geen afstand die niet overbrugd kan worden

Je bent niet weerloos

Want Ik ben je schuilplaats, Ik ben je schild

Ik hoor je zachtjes fluisteren

Ik hoor jouw roep, jouw SOS

Ik zal Mijn leger sturen om jou te vinden in de donkerste nacht

Het is waar, Ik zal je redden

Ik stop nooit met zoeken, Ik help je in je zwaarste strijd

Het is waar, Ik zal je redden

 

Duet – Shannae Bernalis & Sophia Barrelli – You Say 

Ik vecht tegen stemmen in m’n hoofd die zeggen dat ik tekortschiet

Tegen leugens die me zeggen dat ik nooit zal voldoen

Ben ik meer dan alleen de som van mijn hoogte- en dieptepunten?

Vertel me steeds weer wie ik ben want dat heb ik nodig

U zegt dat U me liefheeft al voel ik helemaal niks

U zegt dat ik sterk ben terwijl ik denk dat ik zwak ben

U zegt dat U me vasthoudt als ik tekortschiet

En als ik me nergens thuis voel zegt U dat ik van U ben

En ik geloof, ik geloof wat U over mij zegt

Alles wat ik heb leg ik aan uw voeten

Voor U, Heer, zijn al mijn nederlagen en overwinningen

Voor U, Heer, zijn al mijn nederlagen en overwinningen

U zegt dat U me liefheeft al voel ik helemaal niks

U zegt dat ik sterk ben terwijl ik denk dat ik zwak ben

U zegt dat U me vasthoudt als ik tekortschiet

En als ik me nergens thuis voel zegt U dat ik van U ben

En ik geloof, ik geloof wat U over mij zegt, ja, ik geloof

Ja, ik geloof wat U over mij zegt, ja, dat geloof ik

 

Proclamatie met Bobby Schuller

Ga staan. Dan spreken wij ons credo samen uit. Houd je handen zo, in een gebaar van ontvangen. En zeg met mij: Ik ben niet wat ik doe of wat ik heb. Ik ben niet wat mensen over mij zeggen. Ik ben Gods geliefde kind. Dat is wie ik ben. Dat kan niemand mij afnemen. Ik hoef mij geen zorgen te maken of te haasten. Ik mag vertrouwen op mijn vriend Jezus en zijn liefde delen met de wereld. Dank jullie wel.

 

Preek – Je bent geliefd

Door Bobby Schuller

Ik weet niet hoe het met jullie zit maar toen ik op school zat, was populariteit maar alles. Ik denk dat dat al een tijdje zo is. Ik zou graag van mijn grootouders horen of populariteit in hun tijd ook al zo’n thema was. Maar ik herinner mij, als kind in de jaren ’80 en ’90 dat populariteit heel belangrijk was.

Heel veel van mijn leven en dat van zoveel kinderen draaide erom niet helemaal onderaan te staan en hopen dat je op een dag de top zou bereiken. Het idee dat je een populair kind zou zijn. Ik ging naar een kleine school in L.A., genaamd Village en ik had een gemengde ervaring en ik denk dat dat ten dele kwam doordat het zo’n kleine school was. Je kende ieders naam en daardoor kende je de status van iedereen op school. Ik was dankbaar dat wij naar Tulsa in Oklahoma verhuisden toen ik 11 was en ik naar een school ging met 2000 kinderen en dat waren al wat oudere kinderen. En ik denk dat door de grootte van de school het populariteitsgebeuren minder belangrijk werd en ik besefte hoe groot die onbewuste last voor mij was als een onzeker kind op weg naar de middelbare school.

Als je Bobby Schuller in groep 10 had gevraagd, wil je populair zijn dan had ik heel hard geroepen: Ja graag! Ik zou er alles voor doen. Wat ik echt wil voor mijn kinderen is dat ze een positieve ervaring hebben. En ik begon mij af te vragen en dit is een vraag die ik mij vaak heb gesteld, waarom wij niet voor onszelf willen wat wij voor onze kinderen willen. Misschien heb je geen kinderen maar je snapt de vraag waarschijnlijk wel. Je zou kunnen zeggen: Waarom gun ik mijzelf niet wat ik mijn huisdieren gun? Uit studies blijkt dat wanneer mensen een ziek huisdier hebben, ze dat huisdier alle zorg bieden.

Ze geven ze hun medicijnen op het juiste moment, ze geven ze gezond voedsel maar als ze zelf ziek zijn en de dokter geeft hun medicijnen nemen ze zelf de medicijnen niet in, of ze eten niet goed. Ze zorgen simpelweg niet voor zichzelf. Sommige mensen hebben gedacht dat er misschien iets is met waardigheid dat je waarde hecht aan je huisdier en ervan houdt dus dat je wilt dat je huisdier gezond en gelukkig is maar misschien denk je over jezelf: Misschien ben ik het niet waard om voor te zorgen.

Het is het niet waard om je druk over te maken, in ieder geval. Ik wil alleen maar zeggen dat je het waard bent om voor te zorgen. Je bent kostbaar in Gods ogen. En het zou misschien een goede oefening zijn om te bedenken wat ik voor mijn kinderen zou willen of misschien mijn nichtjes en neefjes of mijn huisdier of iemand van wie ik hou of voor wie ik zorg misschien zou ik die dingen ook voor mijzelf moeten willen. En toch merk ik dat, ook al is de middelbare school voorbij de populariteitswedstrijd nog steeds doorgaat zelfs in kerken, geloof het of niet. Zelfs in bedieningen.

Hoewel het nu subtieler en verfijnder gaat is het niet minder duidelijk wie populair en impopulair is, wie cool en niet cool is waar je naar kijkt, hoe je erbij hoort, of je erbij hoort of juist niet. Onze wereld is vol van allerlei statussymbolen auto’s en de manier waarop je je kleedt, de vrienden die je hebt. En er zijn ook verschillende klassen. Dit gebeurt in de academische wereld. Wij praten over de papers die je publiceert, je hangt de diploma’s aan je muur. En dat gebeurt nu met blauwe vinkjes en het aantal volgers dat je hebt op je sociale media, dit soort dingen. Ik denk dat mensen in de meeste gevallen proberen een beeld te creëren: Ik ben een leider. Ik ben een moreel persoon. Ik ben een denker. Ik ben opgeleid. Ik ben niet onwetend zoals jij. Wij doen dat allemaal, nietwaar? Wij zoeken manieren, of het nu is hoe wij ons kleden of waar wij zoeken subtiele manieren waarop wij kunnen hopen dat ons leven tenminste een impact lijkt te hebben. Of dat wij tenminste het gevoel hebben dat ons leven waarde heeft of dat wij op een bepaalde manier populair zijn. En ik denk dat ik eigenlijk wil zeggen hoe ouder ik word, hoe meer ik besef hoe triest mensen zijn. Ik bedoel dat letterlijk. Zoveel mensen die een glimlach op hun gezicht hebben… Ik denk aan toen Robin Williams zelfmoord pleegde.

Oer grappige komiek, had alles in de wereld, leek de gelukkigste persoon ter wereld maar diep van binnen was hij erg verdrietig. Ik denk dat veel van die aanmatiging en veel van dat projecteren van ego en beelden en veel van die kwetsbaarheid zijn oorsprong vindt in mensen die er gewoon bij willen horen. Ze willen vrienden hebben. Ze willen een familie hebben die van hen houdt zoals ze zijn. Ze willen mensen die er voor hen zijn. Ze willen gemist worden als ze weg zijn. Ze willen dat mensen op hen wachten als ze arriveren na een vliegreis of ze willen dat mensen hen uitnodigen voor een etentje en ze willen het gevoel hebben dat ze zich niet hoeven voor te doen als iemand anders. Ik wil alleen maar twee dingen zeggen: Ten eerste dat de kerk het antwoord moet zijn op die vraag. Dat is ze altijd geweest gedurende 2000 jaar. Wanneer je naar een plaats als Shepherd’s Grove komt moet je echt het gevoel hebben dat je erbij hoort en ik hoop dat je dat gevoel hebt, want dat is zo. Wij houden echt van je. De kerk moet op zijn hoede zijn voor dingen als ijdelheid en ijdele roem. IJdelheid betekent dat het allemaal gaat om de buitenkant en ijdele roem is als kijken naar de impact die wij hebben, kijken naar al de geweldige dingen die wij doen. Ik heb het tegen Bobby Schuller. Ik moet daar als leider ook voor oppassen. Want als gelovigen, of het nu in de kerk is of wanneer je deze week weer aan het werk gaat, of wat je ook maar doet dat wij geacht worden een alternatief te bieden voor wat de wereld biedt. De wereld biedt ijdelheid en populair zijn en perfect zijn en alles goed doen maar de kerk hoort het tegendeel daarvan te bieden. Zelfs als je gebroken bent en pijn lijdt en het verprutst, houdt God zielsveel van je en Hij moedigt je aan en je hebt je beste dagen nog voor je. Dat zijn twee verschillende stemmen. Dus dit alles om simpelweg te zeggen, laten wij leven niet voor het oordeel van de mens of van onze naaste maar voor de goedkeuring van God. Wanneer wij in diepe verbondenheid zijn met God en wij kennen Hem en wij leven voor Hem dan zijn wij zelfs wanneer wij helemaal alleen zijn, niet alleen. Wanneer je ergens bent waar je je helemaal verveelt en er niemand in de buurt is die je roept, wanneer je dan je hand uitstrekt naar God dan is er een diepere eenzaamheid die niet helemaal weggaat maar die op een bepaalde manier verzadigd is en verzorgd wordt en die je er doorheen helpt. En daarom is dat persoonlijke leven met God, het gebedsleven het zoeken naar Hem, het onderzoeken van zijn Woord, zo belangrijk om te overleven in de moderne wereld. Om niet misleid te worden door satan of door de wereld maar dat het ware leven voortkomt uit de Geest van God Die in mij woont. En ik zou niets kunnen doen zonder dat. Ik zou niet kunnen ademen zonder de Heer in mij. En als je dat hebt, lijkt al het andere zo stom, zo’n tijdverspilling, en zo triest. Omdat het een zwakke afspiegeling is van wat er echt beschikbaar is in Gods leven en liefde voor jou. Als ik denk aan iemand die zich niets lijkt aan te trekken van wat anderen denken, iemand op wie ik meer zou willen lijken, dan is dat vaak koning David. Het is interessant, een vraag die ik vaak stel is waarom koning David zo’n gunsteling van God was. Hij was zeker geen perfect mens, om eerlijk te zijn. Als je een rapport over hem zou opstellen zijn er heel wat dingen waarop David een dikke onvoldoende zou scoren. Dingen waarvoor hij op een zwarte lijst zou staan. En toch houdt God van David. En mensen houden van David. Hij is een van de beroemdste figuren in de Bijbel. Mensen houden van hem en ik vraag mij af wat het is aan David dat hem zo’n gunsteling maakt van de Heer?

En ik denk dat het is omdat hij een en al hart is. En dat hij per saldo, als hij een fout maakt niet hoogmoedig en arrogant is, maar in zak en as zit. En dat hij er meestal alleen maar om schijnt te geven dat de Heer weet dat hij van Hem houdt, dat David van de Heer houdt. En hij doet alles wat hij kan om God te tonen hoe groot zijn liefde voor de Heer is. 2 Samuël begint met de bliksemsnelle opkomst van David als koning. Koning Saul is gestorven en David is er helemaal kapot van, wat nogal raar lijkt. Saul was bezeten door demonen en probeerde constant David in de val te lokken en hem te doden. Maar als hij sterft, is David er kapot van, uit een soort loyaliteit. David was voor de dood van Saul al een groot generaal. Een zeer bekwaam leider. De mensen leken van hem te houden. En direct na de dood van Saul verschijnen alle stammen van Israël voor David en ze verenigen zich omdat ze dolblij zijn dat David nu hun koning zal zijn. Ze willen hem volgen. Dat gaat zelden zo in de Oudheid.

Gewoonlijk is er veel strijd en geruzie, diplomatieke trucs en steekpenningen. Maar in dit geval komen ze allemaal naar David en ze willen hem volgen en dienen. En dan boekt hij een aantal overwinningen waarvan de meest opmerkelijke is dat hij de stad Jeruzalem inneemt die tot dat moment eindeloos in handen was geweest van de Jebusieten. Als de Jebusieten David zien aankomen, bespotten ze hem en zeggen dat hij nooit voorbij die muren zal komen. Maar David, de grote generaal, vindt midden in de nacht een waterweg. Hij wist als ervaren generaal dat veel steden waterwegen hebben om belegeringen te doorstaan. Dus heeft hij er waarschijnlijk één gevonden. Hij had dat waarschijnlijk al veel vaker zo gedaan en zo namen ze de stad in. En nu Jeruzalem de hoofdstad van Judea was geworden en heel strategisch was gelegen tussen Israël en Judea besloot hij dat ding, de troon van God, de Ark van het Verbond die al een hele tijd mobiel was, in een tabernakel die naar verschillende plaatsen reisde, zoals Silo en dan een tijdje hier stond en dan weer een tijdje daar. Op zeker moment kapen de Filistijnen hem. Hij is aldoor onderweg. David besluit, we bouwen een huis voor God en vestigen Gods troon in Jeruzalem en Jeruzalem wordt de stad van God en de stad van David. Dus hij haalt de Ark van het Verbond. Dat is de troon van God. Er is een vaste manier waarop je die kist moet verplaatsen maar als ik dit lees, denk ik dat David bezig was, feest te vieren. Iedereen gaat uit zijn dak, Jeruzalem is ingenomen en David wil snel de ark in Jeruzalem hebben. En in plaats van hem te dragen zoals de wet voorschrijft op palen met enig ceremonieel, zet hij hem op een ossenwagen en laat hem zo snel mogelijk naar Jeruzalem verrijden. Maar er gebeurt iets en de kar loopt vast en veel mensen…Er zijn twee manieren om deze tekst te interpreteren. De meeste mensen denken dat er staat dat de os struikelde en Uzza wilde voorkomen dat de ark zou vallen en hield hem tegen met zijn hand en stierf toen. Zo kan het gegaan zijn. Maar je kunt het ook anders lezen. Namelijk dat de kar kwam vast te zitten en dat was al erg genoeg. Stel je voor dat de koningin van Engeland op bezoek komt in het Witte Huis en je bent in North Carolina en dan zeg je: Zet haar maar achter in de pick-up truck en karren maar. Je hoort hem op palen te dragen, met priesters en zo. Maar ze smeten hem op een kar. En dan is dit de druppel. Ik denk dat je moet lezen dat de os struikelde. Daardoor kwam hij vast te zitten en Uzza, die het vrachtje begeleidt zet zijn schouder ertegen. Zo van: Wij moeten dat ding hier weg krijgen. Hij doet wat je zou doen als je een pick-up uit de modder moet duwen. En dat was de druppel. Uzza sterft en David wordt razend op God. En dat is weer zoiets waarom God van David houdt, denk ik. Hij is volkomen eerlijk, serieus kwaad op God. Wij proberen alleen maar om die ark naar Jeruzalem te krijgen. En dan laten ze hem achter in het huis van een man genaamd Obed-Edom en die fungeert als een soort proefkonijn. Ze zeggen: Wij zetten hem een tijdje hier neer en kijken wat er gebeurt. Omdat hij geen slechterik is, sterft hij niet alleen niet maar zijn huis wordt ook nog eens overvloedig gezegend. En dat geeft David een hoop stof tot nadenken. Ik denk dat het zo ging: Ik denk dat het begon met een praktische overweging. Even tempo maken. Even die klus klaren.

Maar in plaats daarvan besloot hij er nu de tijd voor te nemen. En dus namen ze de ark en ze droegen hem op palen. En David, tussen haakjes, danst nooit naakt voor de Heer. Schrijf dat maar in je Bijbel. Hij danst niet naakt en hij danst ook niet half naakt. David is gekleed in een efod en linnengoed. Dit is wat hij aan had: Dat lijkt mij niet naakt. Hij kleedt zich als een priester of een hogepriester om God te laten zien…Hij trekt zijn koninklijke gewaden uit, die bezaaid waren met juwelen en misschien van zijde of speciale stof waren, zeg maar zijn Armani maatpak en hij trekt dit geval aan, een eenvoudig onderkleed om God te laten zien: Meer dan een koning ben ik een priester. Ik ben hier om U te dienen. Dit is uw Koninkrijk, God. En voor de Ark van het Verbond uit danst hij als een dolleman overal waar hij gaat. En om de anderhalve meter brengen ze een offer aan God. Dus ze stappen heel snel over van: wij nemen hem op de schouders op: laten wij een offer aan God brengen. En ze gaan verder met een slakkengangetje. En als ze in Jeruzalem aankomen, breekt er een groot feest los en David gaat van…Ik weet niet hoe David danste, maar hij springt op en neer en er zijn trompetten en er wordt getrommeld en om zijn nederigheid te tonen gaat hij naar alle dienaren en alle laaggeborenen en hij begint koeken uit te delen. Gaaf, toch? Jij krijgt een koek en jij krijgt een koek en jij krijgt wat brood en hij begint iedereen te zegenen en een enorme uitbarsting van lof overspoelt de stad Jeruzalem en zo arriveert de ark in Jeruzalem. En intussen kijkt Davids vrouw Michal toe vanuit een raam en ze wordt onpasselijk. Michal was Sauls dochter. Zij was haar hele leven een prinses en zij hield er helemaal niet van om om te gaan met laaggeborenen. Zij hechtte enorm aan een zeker decorum en etiquette. Vooral tegenover de koning. Zo zou Saul tenminste hebben geprobeerd te handelen en zo zou hij Michal hebben opgevoed om te leven als prinses en als koningin. Je gedraagt je zoals het een koning betaamt. Je gedraagt je zoals een koningin zich hoort te gedragen. En als hij nadert, merk je dat er al wat wrijving in dat huwelijk sluimert. Zij kijkt hem aan en zegt: Wat een vertoon van waardigheid van mijn man, de koning van Israël. Hij danst naakt voor de dienstmeisjes.

Daardoor hebben wij het idee dat hij naakt danste. In haar ogen kun je, als je je koningsmantel verruilt voor een priestergewaad net zo goed naakt over straat. En David antwoordt: Als het voor de Heer is, zal ik nog onwaardiger zijn dan dit. Er is geen grens aan hoezeer ik de Heer met heel mijn hart zal laten zien dat ik Hem liefheb. David zegt in feite: Het maakt mij niks uit wat de mensen denken. Ik hoef niet populair te zijn. Ik hoef niet rijk te zijn. Ik hoef geen koning te zijn. Ik wil uitsluitend een kind van de Heer zijn. Alles wat hij wil is dat God ziet dat hij van Hem houdt en dat hij dankbaar is.

David zegt: Ik zal nog onwaardiger worden dan dit, als dat is wat de Heer nodig heeft om te zien dat ik voor Hem op de bres ga. Dat ik naar Hem verlang. Dat ik Hem wil. En daar zit zoveel wijsheid in. Daarom denk ik dat David in het algemeen waarschijnlijk een gelukkig mens was. Ironisch genoeg zijn mensen die het minst om populariteit geven meestal het meest populair. En ik denk dat dat de reden is waarom David duizenden jaren later zo populair is. Hij maalde er niet om. Dus zoek God. Zoek zijn goedkeuring. En hoe meer je dat doet hoe meer het lawaai dat gemaakt wordt in het leven en in sociale kringen of in je werk of in je kerk of wat het ook is dat je doet Dat zal nooit helemaal weggaat, maar het zal wel zijn angel verliezen en je zult een ongelooflijke kracht krijgen als je zoveel meer geeft om wat God denkt dan om wat mensen denken. Wij staan achter je en wij houden van je.

Gebed

Vader, wij vragen in Jezus’ naam dat U ons helpt te begrijpen hoeveel U van ons houdt. En help ons, Heer, om ons leven eerst en vooral tot eer van U te leven. Wij leven voor U. Vader, wij houden van U. Dit bidden wij in Jezus’ naam, amen.

Zegen

De Here zegene u en behoede u. De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig. De Here verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.