Auteur Danielle Strickland over hoop

Rechtstreeks naar interview

Jarenlang lanceerde ze initiatieven tegen mensenhandel en wereldwijd werkte ze aan geestelijk leiderschap. Hiervoor heeft ze de hele wereld afgereisd. Haar nieuwe boek, ‘The Other Side of Hope’ (de andere kant van hoop) is geïnspireerd door de wanhoop die ze heeft gezien. Niet alleen in de wereld, maar ook in haar eigen leven. Danielle Strickland deelt hoe je hoop kunt vinden in een donkere wereld.

‘Ik was verslaafd aan drugs, een jeugddelinquent. Door mijn ontmoeting met Jezus realiseerde ik me dat ik niet alleen was, dat God van me hield en niet voortdurend teleurgesteld in me was, zoals ik altijd dacht. Mijn situatie veranderde niet, maar mijn houding veranderde. Rustig ging ik in op de uitnodiging die God me gaf om te helpen en samen met Hem andere mensen te vertellen dat ze niet alleen zijn en hoop te brengen in deze wereld. Zo kwam ik bij het Leger des Heils terecht. Ik heb jaren van mijn leven besteed aan de bestrijding van mensenhandel en geprobeerd vrouwen uit de sekshandel te halen.’

‘In mijn boek schrijf ik over wat er in mijn jonge jaren is gebeurd: ik ben seksueel misbruikt. Ik heb trauma’s in mijn eigen leven waardoor ik aan de pijn probeerde te ontsnappen door drugs, door rebellie, door zoiets van: ik geef het maar op, want het is te moeilijk om ermee te dealen. Ik had totaal geen hoop. Ik denk dat ik, net als veel andere mensen, hoop verwarde met geluk. Ik denk dat we van hoop een soort eeuwig optimistische kijk op het leven maken. En als het niet goed gaat, als de omstandigheden moeilijk zijn of als er pijn of gebrokenheid is dan denken we dat verdriet gelijk staat aan wanhoop.’

‘Maar wat ik ontdekte, is dat het om de waarheid gaat. Dat hoop oneindig eerlijk is, omdat God eerlijk is. En waar we hoop vinden, is vaak wanneer we eerlijk zijn tegenover andere mensen en tegenover onszelf. We vinden God op die moeilijke plaatsen. Paulus zegt het zo: ik ben een gevangene van die hoop. Alsof ik niet aan die hoop kan ontsnappen want nu, zoals de psalmist zei, kan ik nergens heen. Ik kan naar de hoogten gaan, ik kan naar de overkant van de zeeën gaan, ik kan in de diepte van de hel afdalen, en daar zal God zijn. Dat is hoop.’

‘Hoop maakt deel uit van de natuur van God. De bron van alle hoop komt van God zelf en dat maakt hoop zo krachtig want als je hoop ziet, ook al is het van een afstand, dan zie je iets eeuwigs. Iets wat er voor altijd toe doet. Er zit een kracht, een potentie in hoop. Dus het idee dat ik, toen ik hopeloos was in mijn leven in een ontmoeting met God hoop kreeg, dat kan nog steeds met mensen gebeuren. Er is iets verlichtends aan het in relatie staan met Jezus die juist het tegenovergestelde doet. Letterlijk is het evangelieverhaal dat Jezus afdaalt en naar beneden komt en dan is Hij authentiek menselijk. Dat geeft ons toestemming om ook authentiek menselijk te zijn.’