Acteur Kristoffer Polaha in Hour of Power

‘Ik wilde weten of de goede dingen in mijn leven van God kwamen, of van mijzelf. Ik dwaalde dus zes jaar geestelijk maar wat rond. Ik vond mezelf wel een christen, maar gedroeg me er niet echt naar. En toen reikte God me de hand. Hij wilde me terug en Hij greep mijn hart’, vertelt Kristoffer Polaha.

‘Op de universiteit deed ik een semester waarbij ik de wereld rondreisde. Ik wilde wereldtheater studeren, wereldreligies. Hiervoor bezocht ik tempels en tal van gebedshuizen over de hele wereld. Ik nam een diepe duik in waar andere mensen in geloofden. Mijn kamergenoot Ryan Johnson was een wedergeboren christen en vroeg me: “Ben je ooit echt in de Bijbel gedoken? Heb je ooit echt Gods Woord gelezen?” Natuurlijk was ik grootgebracht in een christelijk gezin. Ik ging elke zondag naar de kerk en ik bad tot God. Maar toen ik goed ging kijken en onze God, door Christus, vergeleek met al die andere godsdiensten, begon ik te beseffen hoe goed dat was voor me want ik kan nu op een intelligente manier over mijn geloof praten. Ik ken andere wereldgodsdiensten, maar waar Jezus het over heeft, is totaal radicaal anders. Dus in die zin was die periode goed, maar ik ben wel zes jaar wijsheid en groei in Christus verloren.’

Aan het eind van zijn dolende periode wandelt Kristoffer Polaha met een vriendin, Katherine Smith, in de stad New York. Toevallig komen ze langs een zaak waar een man bezig is zijn restaurant in brand te steken voor de verzekering. Kristoffer: ‘Ik stond tussen Katherine en de straat. Ineens voelde ik een ingeving van de Heilige Geest en wisselde met haar van plaats. Ik wist niet waarom, maar het voelde beter. Een blok verder ontplofte het gebouw en wij kregen de volle laag. Ik droeg een dik schapenleren jasje en laarzen en ving al het glas op dat Katherine waarschijnlijk gedood zou hebben. Ik had 120 hechtingen. Op de Spoedeisende Hulp zeiden ze dat ik onthoofd had moeten zijn. Het waren dikke scherven ter grootte van een frisbee. Ruiten van winkelpuien. En dat was het moment waarop ik Gods hand in mijn leven voelde. Er volgden zoveel bovennatuurlijke momenten in die bijna-doodervaring.’

Kristoffer Polaha weet dat God hem gespaard heeft. Hij hoorde niet meer in leven te zijn, maar was dat wel. Op een nacht gaat hij slapen en bidt tot God. ‘Ik zei alleen maar: “Here, ik wil U terug.” Dat besef kwam zo bij me binnen. Ik geloof dat we allemaal een gat ter grootte van God in ons leven hebben en ik heb dat gevoel proberen te vullen. Ik gebruikte acteren als een soort afgod en ineens besefte ik dat die dingen mij nooit zouden vervullen. Ik wilde dat God binnen zou stormen om dat gat op te vullen.’

‘Het kostte me 110 audities in mijn eerste jaar na NYU van telkens ‘nee’ horen voordat ik gecast werd in mijn eerste rol. Een berg afwijzingen. Nog steeds word ik tien keer afgewezen voordat iemand ‘ja’ zegt. Zonder geloof weet ik niet hoe mensen het doen.’ Vandaag de dag ziet acteur Kristoffer Polaha Hollywood als een zendingsveld om het goede nieuws te vertellen.