Van New Age naar Jezus

Marije van der Velde stelde altijd de waarom-vraag en nam geen genoegen met een makkelijk antwoord. Die houding bracht haar in conflict met haar omgeving. Ze was vaak boos en had veel ruzie thuis. Ze spijbelde van school en verzette zich tegen de regels. Marije: ‘Het was niet zo dat ik ging drinken of uitgaan, maar ik had een harde kant in me ontwikkeld.’

Na de pabo koos Marije niet voor de veilige route. Ze wilde weg uit Nederland. ‘Ik voelde me opgesloten, vastzitten. Dus ik dacht: ik ga de wereld in. Want wat wacht mij anders? Een appartement en een kat? Dat zag ik echt niet zitten, dus ik vertrok naar Australië. Daar werkte ik in de sales en leefde het leven dat velen als ultieme vrijheid zien: reizen, geld verdienen, feesten, nieuwe mensen leren kennen. Het leven lachte me toe. Elke dag uitgaan, alles was mogelijk. De wereld lag letterlijk aan mijn voeten. En de mannen ook.’

Vervolgens verhuisde ze naar Nieuw-Zeeland. Maar ook daar vond ze geen rust. ‘Ik had alles: werk, vrienden, een goed leven. En toch werd ik weer onrustig. Dan dacht ik: op naar het volgende. Nieuw-Zeeland bevredigde me niet. Dus dan maar Canada, dacht ik. Maar net op het moment dat ik wilde vertrekken, brak de coronacrisis uit. Ik vond het verschrikkelijk om terug te moeten naar Nederland. Ik zat weer vast, werd opgesloten. Die vrijheid die ik in het buitenland had, die was ik kwijt. Ik was boos en ik wilde weten waarom. Waarom al die maatregelen? Waarom die angstcultuur? Het deed me denken aan vroeger, toen dit soort vragen ook niet welkom waren.’

‘Diep vanbinnen bleef ik zoeken. Ik wilde de waarheid weten. Iets wat rust en voldoening zou geven. Maar ik vond het niet. In mijn zoektocht belandde ik ongemerkt in de New Age beweging. Ik dacht dat ik in het licht zat, maar ondertussen ging ik graven in de duisternis. Ik ging mijn trauma’s uit het verleden analyseren en dacht dat ik daardoor mezelf zou verlichten. Maar ik kwam steeds dieper vast te zitten. Ik begon met yoga, meditatie, cacaoceremonies, affirmaties. Het hield niet op. Een onbeperkt assortiment aan methodes. Alles was goed bij New Age— zolang Jezus maar niet de waarheid was.’

‘Toch liet God mij niet los. Mijn vriendinnen van de middelbare school waren voor mijn ziel aan het strijden. Zij zeiden steeds: “Alleen Jezus geeft verlichting, alleen daar vind je antwoorden.” Maar ik wilde het niet horen. Ik dacht: ja hoor, weer zo’n wappie die ‘down’ gaat. Toch begonnen steeds meer bekenden zich te bekeren — online zag ik hoe mensen uit de New Age beweging zich keerden tot Jezus. Dat begon me aan het denken te zetten. Wat als het echt waar is? Op 29 januari 2022 raakte ze betrokken bij een plantmedicijnritueel en dat ging mis. Ik kwam oog in oog te staan met de duisternis. Er zijn geen aardse woorden om te beschrijven hoe beangstigend dat was. Voor het eerst bad ik bewust tot God: “Als U bestaat, help me.”‘

‘Twee weken later kreeg ik een stagiaire in m’n klas — een christen. Ze was daar terechtgekomen op een school waar ze niet eens heen wilde, maar ik geloof nu dat God haar daar had neergezet. Tijdens de lange lunchpauzes stelde ik haar eindeloos veel vragen. Ik heb haar het vuur aan de schenen gelegd, haar in een hoekje proberen te drijven. Maar ze hield haar rug recht.’

‘Diezelfde vriendin die me al eerder – toen ik nog met New Age bezig was – had gewezen op Jezus, raadde mij opnieuw een bijbelstudie aan, ‘De wapenrusting van God’ van Priscilla Shirer. Ik had het boek eerder teruggestuurd, maar nu bestelde ik het opnieuw. Elke dag zes weken lang heb ik het gedaan. En aan het einde van die zes weken wist ik: dit is de waarheid. Ik dacht dat ik in het licht zat, maar kwam erachter dat ik in het duister leefde. Het boek opende mijn ogen. Daarna heb ik een Alphacursus gedaan. Dat gaf me de basis die ik nodig had. En vooral: een plek waar ik al mijn vragen kon stellen, zonder dwang. Dat was zó belangrijk voor me.’

Vandaag is Marije vol overtuiging christen. ‘Er is niks en niemand anders dan Jezus. Ik heb alles geprobeerd, maar alleen Jezus geeft rust. Wanneer ik terugkijk, doet dat soms pijn, want ik moet wel de rest van mijn leven de herinneringen aan mijn zondige leefstijl meedragen. Het doet pijn dat ik God zo verlaten heb. Maar ik weet nu: ik ben een kind van God. Ik heb mijn hele leven gehoord dat je bekeerd moet worden. Maar het werkwoord in de Bijbel is geloven. Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Ik dacht dat ik in het licht leefde, maar ik zat in het duister. Pas toen ik me overgaf aan Jezus, vond ik echte vrede.’