Samenzang – Joyful, Joyful

Vreugde, vreugde, louter vreugde is bij U van eeuwigheid.

Schepper, die ‘t heelal verheugt en bron van eeuw’ge vreugde zijt.

Gij, die woont in licht en luister drijf de schaduwen uiteen hij, die zoekend

Doolt in ‘t duister vindt het licht bij U alleen. Amen! Amen! Amen!

Welkomstwoord door Bobby Schuller en Haven Schuller

Dit is de dag die de Here gemaakt heeft. Wij verheugen ons daarover. Goedemorgen. Wij zijn hier met een live uitzending vanuit Athene in Griekenland. Dit is de tweede week waarin wij het spoor van Paulus volgen. Wij zijn dankbaar dat jullie kijken, op tv of via YouTube, of in de kerk. Haven en ik bestuderen hier het werk van Paulus. Wij staan nu op de Areopagus, ook wel de Marsheuvel genoemd met het Parthenon achter ons. Wij gaan het hebben over de keer dat Paulus het hooggerechtshof toesprak. Wij zijn dankbaar dat jullie hier met ons zijn. Wil jij beginnen met een gebed?

Gebed

Lieve Heer, dank U voor de tijd die wij hier samen doorbrengen. Ik bid dat van iedereen die de preek hoort, de ogen geopend zullen worden en dat hun levens voorgoed veranderd zullen worden en dat U mijn vader zegent als hij zijn preek houdt. En ik bid dat U deze tijd zegent en dat iedereen U zal mogen ontmoeten op een nieuwe en diepe manier die ze nooit eerder hebben ervaren en dat ons bezoek aan deze plekken de boodschap en uw Woord tot een nog grotere openbaring zullen maken. Wij houden van U, Heer. Dit bidden wij in uw naam, amen. Richt je tot degene naast je en zeg: God houdt van je en ik ook.

Koorzang – Praise

Goedemorgen, kerk. Laten wij gaan staan en vreugdevol aanbidden.

Ik prijs U in het dal en op de bergtop

Ik prijs U als ik zeker ben en als ik twijfel

Ik prijs U als ik overwin of ben omsingeld

Want mijn aanbidding haalt de vijand neer

Zo lang ik leef, heb ik een reden

Om de Heer te prijzen, o mijn ziel

Prijs de Heer, o mijn ziel

Zing allemaal met ons mee.

Ik prijs U als ik U ervaar of niet

Ik prijs U want U heeft de controle

Mijn aanbidding is een wapen

En niet alleen een geluid

Met mijn aanbidding valt de muur van Jericho

Zolang ik leef, heb ik een reden

Om de Heer te prijzen, o mijn ziel

Prijs Hem deze ochtend, kerk.

Prijs de Heer, o mijn ziel

Ik zal niet stil zijn, mijn God leeft

Ik hou dit niet voor mezelf

Prijs de Heer, o mijn ziel

Halleluja.

Het volgende zingen wij samen. Het gaat zo. Heel eenvoudig.

Ik prijs U want U bent soeverein,

U regeert, U stond op uit het graf

Ik prijs U want U bent trouw,

U bent waarachtig

Ik prijs U, niemand is groter dan U

Ik prijs U want U bent soeverein,

U regeert, U stond op uit het graf

Ik prijs U want U bent trouw,

U bent waarachtig

Ik prijs U, niemand is groter dan U

Prijs de Heer, o mijn ziel

Prijs de Heer, o mijn ziel

Hef je handen op, kerk.

Prijs de Heer, o mijn ziel

Prijs de Heer, o mijn ziel

Ik zal niet stil zijn, mijn God leeft

Ik hou dit niet voor mezelf

Ik zal niet stil zijn, mijn God leeft

Ik hou dit niet voor mezelf

Ik zal niet stil zijn, mijn God leeft

Ik hou dit niet voor mezelf

Prijs de Heer, o mijn ziel

Dit is een leuk stuk.

O ja ja ja, o ja ja ja, o ja ja ja,

Ik prijs de Heer

O ja ja ja, o ja ja ja, o ja ja ja,

Ik prijs de Heer

O ja ja ja, o ja ja ja, o ja ja ja,

Ik prijs de Heer

O ja ja ja, o ja ja ja, o ja ja ja,

Ik prijs de Heer

Prijs Hem vanmorgen. Amen. Halleluja.

Schriftlezing – Handelingen 17:15 – 18 door Haven Schuller

Ter voorbereiding op de boodschap lees ik Handelingen 17:15-19. En zij die Paulus begeleidden, brachten hem tot aan Athene en vertrokken nadat zij opdracht gekregen hadden om Silas en Timotheüs te zeggen dat zij zo spoedig mogelijk naar hem toe moesten komen. En terwijl Paulus in Athene op hen wachtte, raakte zijn geest geprikkeld want hij zag dat de stad vol afgodsbeelden stond. Hij ging dan in de synagoge in gesprek met de Joden en met hen die godvrezend waren en iedere dag op de markt met hen die hij er tegenkwam. En enige epicurische en stoïsche wijsgeren raakten met hem in een twistgesprek. En sommigen zeiden: Wat zou deze praatjesmaker toch willen zeggen? Maar anderen zeiden: Hij schijnt een verkondiger te zijn van vreemde goden want hij verkondigde hun Jezus en de opstanding.

Koorzang – There is None Like You

Niemand is als U

Niemand die mijn hart vervult zoals U

Ook al zoek ik heel mijn leven lang door

Er is niemand zoals U

–En zo is dat. Zing maar mee, kerk.

Niemand is als U

Niemand die mijn hart vervult zoals U

Ook al zoek ik heel mijn leven lang door

Er is niemand zoals U

Er is niemand zoals U, Jezus.

U bent vol van genade.

Uw liefde stroomt als een brede rivier

En genezing komt door uw hand

Angstige kinderen schuilen bij U

Niemand is als U

–Zing het uit, kerk.

Niemand is als U

Niemand die mijn hart vervult zoals U

Ook al zoek ik heel mijn leven lang door

Er is niemand zoals U

Ook al zoek ik heel mijn leven lang door

Er is niemand zoals U

Er is niemand zoals U

Koorzang – Come to Me

Kom, kom, kom, kom

Kom naar Mij toe

Allen die vermoeid en belast zijn

Kom naar Mij toe en Ik zal u rust geven

Kom naar Mij toe,

Allen die vermoeid en belast zijn

En u zult rust vinden voor uw ziel

Kom, mijn kind

Leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben

En nederig van hart

Zie hoe groot mijn liefde voor u is

Ik heb u mijn kind genoemd

Kom naar Mij toe en Ik zal u rust geven

Kom naar Mij toe en Ik zal u rust geven

O, kom naar Mij toe

Allen die vermoeid en belast zijn

En Ik zal u rust geven

U zult rust vinden, u zult rust vinden

Voor uw ziel

Kom naar Mij toe

Kom naar Mij toe, kom

Instrumentaal – Oceans door Hour of Power orkest

Je hebt een keuze

door Bobby Schuller

Welkom in Athene. Wij zijn hier nu een week. Afgelopen zondag waren wij in de Agora en nu zijn wij op de beroemde Marsheuvel. In het Grieks heet het de Areopagus, gewijd aan de god van de oorlog. Je hoort mensen praten en lopen en foto’s maken. Hierboven op de rots zijn toeristen uit tal van landen. Je kunt de stad 360 graden om je heen zien vanaf deze hoge plek. Achter me, ik weet niet of je het kunt zien, zijn er honderden toeristen. Allerlei mensen zijn hier om te studeren, foto’s te maken of te bezichtigen. Akropolis is het Griekse woord voor ‘hoge stad’ of ‘hoge plaats’. Dit is de plek waar alle speciale tempels en gebedshuizen stonden die gewijd waren aan Athena en verschillende goden. Daarboven moet een tien meter hoog gouden beeld van Athena hebben gestaan dat je vanaf hier kon zien, vanaf de oceaan en dat natuurlijk op een zonnige dag als vandaag zal hebben geschitterd in de zon. En natuurlijk staat rechts van dat beeld het machtige Parthenon. Een kolossale tempel, zeker voor die tijd, gebouwd ruim 400 v. Chr., zo’n 400 jaar voordat Paulus hier aankwam. Er zou ook een ander groot gouden beeld van Athena in hebben gestaan. Dit was een bijzondere, heilige plek. Als je geschiedenis studeert, is dit een van de prachtige plaatsen uit de Oudheid die mensen graag komen bestuderen. Ook de Marsheuvel was een speciale plek. Op deze plek, die in het Grieks de Areopagus heet zetelde in de tijd van Paulus een soort hooggerechtshof. Zoals ik vorige week vertelde, stond Athene bekend als een soort studentenstad. Dit was een soort Cambridge, Massachusetts, waar Harvard ligt of een soort Oxford. Hier kwamen ’s werelds slimste mensen naartoe om wetenschap en filosofische ideeën te bestuderen en erover te debatteren. Dat zeiden wij vorige week al. Paulus voerde die gesprekken met allerlei mensen. En als hij zo praatte en zijn ideeën deelde op de Agora, week na week, dag na dag raakten de mensen een beetje geagiteerd. Ze vonden dat Paulus naar de Marsheuvel

moest komen om zijn ideeën te delen. En dan komt hij hieraan. De rechters van het hooggerechtshof komen hier bijeen om te horen wat hij gaat zeggen. De man komt aan en begint een toespraak te houden. Sta daar even bij stil dat deze man, die het grootste deel van het Nieuwe Testament heeft geschreven hier was. Hij stond hier op deze rotsen. Zo bijzonder. Waren jullie maar hier om dit mee te maken. Voor iemand die zijn leven heeft gewijd aan het bestuderen van deze dingen is het een indrukwekkend idee dat deze man hier stond. Twee belangrijke filosofisch denkrichtingen: Je hebt wellicht van de stoïcijnen gehoord. Die draait om een gedisciplineerde geest die niet toestaat dat de eb en vloed van het leven je tot prooi van je gevoelens maken. Hoed je voor hartstocht en vertrouw op wat de goden voor je in petto hebben. Daartegenover stond de filosofie van de epicuristen. Dat waren een soort atheïsten. Zij vonden dat het beste wat je kon doen was proberen pijn te minimaliseren en plezier te maximaliseren. Maar het waren geen genotzoekers. Ze waren een soort atheïsten die in matigheid leefden, bijna boeddhistisch. Geniet van kleine dingen maar maak je los van verlangen en geniet van één dag tegelijk. Dit waren twee filosofische groeperingen die erg populair waren in de Romeinse wereld

en die vooral hier in Athene werden besproken. Dus Paulus komt hieraan om een soort toespraak te houden. Hij zegt: Ik heb rondgelopen en heb duizenden goden gezien. Er wordt gezegd dat Athene meer goden en afgoden telde dan mensen. Dus terwijl hij rondloopt, bestudeert hij, als een voormalige Joodse nog steeds Joodse rabbi en christen, een plek waar voor alles een god is. Zoals een zonnegod, een watergod, een hemelgod, een vogelgod, een jachtgod, een liefdesgod en natuurlijk Athena, de godin van de wijsheid. En zo stuit hij op een bijzonder altaar, dat gewijd is aan een onbekende god. Het is alsof ze weten dat er waarschijnlijk nog een god is, van wie ze de naam niet kennen. Ongeveer 2500 jaar geleden, 500 jaar voor Paulus werd de stad door een vreselijke epidemie getroffen. Dus brachten de Atheners offers en hielden erediensten en riepen diverse goden aan. Maar een positieve respons bleef uit. Er gebeurde niets goeds. Toen haalden ze vanuit Kreta er een bijzondere man bij. Een dichter genaamd Epimenides en die wist er wat op. Dit klinkt raar in moderne oren, maar hij zei het volgende:

Neem een stel schapen, laat ze eerst hongerlijden en laat ze dan grazen. De Atheners hongerden de schapen uit, lieten ze toen los in de weide en observeerden de schapen. De meeste schapen gingen her en der staan grazen maar er was een kleine groep schapen die niet aten maar gewoon in de wei gingen liggen. Dat verwacht je niet van uitgehongerde dieren. Dus wat zegt Epimenides? Aha, daar moet een onbekende god zijn. Dus offeren ze de schapen op die plek en ze bouwen een altaar voor die

onbekende god en de pest verdwijnt. En daarom bewijzen ze voor altijd eer aan de onbekende god, voor het bevrijden van Athene van deze vreselijke plaag. Vele jaren verstrijken en de Joden uit de tijd van Paulus hebben zich overal in Oost-Europa gevestigd. Hier in Athene was er ook een synagoge. En als die Joden met de plaatselijke heidenen over religie debatteren komt steeds die vraag terug: Hoe heet jullie God? Maar in het Jodendom mag je Gods naam niet uitspreken. Dat is een van de regels. In het Jodendom zeggen ze Hashem, oftewel ‘de Naam’. Ook in het Engels noemen wij niet de naam van God, Jahweh. Wij zeggen zoiets als de HEERE. In je Bijbel staat dat in allemaal hoofdletters. Wij zeggen eigenlijk nooit Jahweh. De heidenen willen een soort lijst bijhouden van alle namen van de goden maar niemand vertelt ze hoe de Joodse God heet. Dus gebruiken ze de naam ‘Onbekende God’ voor onze God, voor Jahweh. Dus als Paulus dit altaar voor een onbekende god ziet, zegt hij: Ik weet Wie dat is. Dat wil hij komen uitleggen aan de rechters van het hooggerechtshof op de Marsheuvel. Als hij hier aankomt, is hij klaar om een presentatie aan hen te geven. Stel je voor dat jij Paulus bent en je hebt deze ideeën. Je hebt gereisd, je hebt je ideeën gedeeld en nu sta je voor een groep van de slimste mensen ter wereld op Harvard, of in Oxford en ze willen jouw presentatie van het evangelie horen. Wat zou je zeggen? Hij is opgeleid door een van de grote wijzen in het jodendom, Gamaliël. Hij spreekt Grieks, ook al is hij Hebreeër. Maar dit is wat Paulus doet. Paulus spreekt over deze onbekende god en rijgt een heleboel Bijbelverzen aan elkaar. Die Bijbeltekst die Haven las is een verzameling van verschillende Bijbelverzen uit het Oude Testament. Paulus kende het Oude Testament uit zijn hoofd en reeg Deuteronomium, Jesaja, 2 Kronieken, Genesis en nog wat verzen uit Deuteronomium aan elkaar.

En het is interessant als ik erover nadenk dat Paulus in feite zegt dat hij niet wil proberen die mensen af te troeven maar gewoon gaat vertrouwen op de kracht van de Bijbel. Ik ga gewoon vertrouwen op de kracht van het Woord van God. Ik denk dat ik niet slim genoeg ben om deze mensen met mijn logica te overtuigen. Maar het verbazingwekkende aan Gods Woord is dat het als een zaadje, als het iemands hart raakt, tot iedereen kan doordringen. Hij vertrouwt gewoon op de Bijbel. Mooi vind ik dat. Hij vertrouwt op de Bijbel, maar eindigt niet met het kruis, zoals hij elders zou doen. Hij heeft het niet over de hemelvaart of discipelschap. Hij heeft het maar over één ding en dat is de opstanding. En dat is het gedeelte waarbij staat dat ze hem bespotten. Ze wuifden hem zuchtend weg. Het is boeiend dat toen de Areopagus werd ingewijd er een toneelstuk, de Eumeniden, werd opgevoerd. Daarin komt een deel voor waarin Apollo een rede houdt en dit is wat Apollo zegt: Als het stof het bloed van de mens opdrinkt

als hij gestorven is, is er geen wederopstanding. Sta daar eens bij stil. Voor hen bestond er geen wederopstanding. Vooral bij de epicuristen was geen wederopstanding. Er is geen hemel, er zijn geen goden, er is geen Geest. Het is allemaal nep, nep, nep. En daar is Paulus en die heeft het gewoon over de opstanding. Ik denk dat hij door de Geest geleid wordt om het tegen die vastgeroeste ideeën op te nemen. Het is bijna alsof er een duistere geest was die zei: We trekken een muur op zodat de mensen

de opstanding niet gaan accepteren. Nadat hij die rede heeft gehouden bekeert een van de rechters van het hooggerechtshof, Dionysius, zich en wordt een discipel en volgt Paulus. Een van de hoogste rechters in deze heidense wereld. Stel je voor. Die man, die zijn leven lang die filosofieën en ideeën heeft bestudeerd en heidense goden heeft aanbeden. Hij hoort deze boodschap en hij wordt geraakt en radicaal veranderd. En die andere rechters van het hooggerechtshof? Die wijzen Paulus af als de spotternij verstomd is. Ze zeggen: ‘Wij horen graag meer’, wat betekent: ‘Laat verder maar zitten.’ Wij zijn er klaar mee. Wij hoeven niets meer van je horen. En dat is waar ik mij vandaag op wil richten: Op academici en intelligente mensen en hoe vaak het als denkers gemakkelijk is om voor zichzelf een uitweg te bedenken uit datgene wat ze het meest nodig hebben. Vaak kan het overdenken van dingen

en het piekeren over dingen en het hunkeren naar kennis ons vervreemden van het innerlijke geestelijke leven dat voor ieder mens in Christus beschikbaar is. Ik hou van academici en ik denk dat ik mijzelf ook wel als academicus mag beschouwen. Ik heb veel gepubliceerd en veel bestudeerd. Ik heb veel gesproken en onderwijs gegeven. Ik ben betrokken geweest bij Harvard en Stanford en andere grote universiteiten en heb veel van die dingen gedaan. Ik hou van kennis. Ik hou van wetenschap, ik hou ervan om meer te weten maar alle academici lopen een groot gevaar. Ik denk dat academici altijd jong beginnen als mensen met een dorst naar kennis. Ze willen meer weten. Ze willen dingen kunnen bouwen, beschrijven en weten. Ze willen antwoorden hebben als iemand bijvoorbeeld een vraag stelt over de afstand van de maan tot de aarde. Ze willen het paraat hebben. Ze dorsten naar kennis maar er kan zich een valkuil openen voor mensen die op zoek zijn naar kennis: Dat gebeurt als je altijd op zoek bent naar geloofwaardigheid. Je wilt de eer krijgen voor het artikel dat gepubliceerd wordt. Je wilt de eerste zijn die met het idee komt. En heel vaak staat dat het geestelijke leven in de weg. Ik heb veel bevriende professoren die zeggen dat in academische gemeenschappen professoren vaak helden lijken

maar dat ze vaak jaloers zijn, rivaliteit niet schuwen en kleinzielig zijn. Dat was vast ook zo in Paulus’ tijd. Atheïstische academici van vandaag weten wie Paulus is. Geen enkele historicus twijfelt aan de invloed die de apostel Paulus heeft gehad op met name heel Europa op de ontwikkeling van zijn morele filosofie, van zijn literatuur, zelfs zijn architectuur. Alles is direct beïnvloed door Paulus en zijn geschriften in het Nieuwe Testament. Maar van deze mensen die hier de hele dag zaten te peinzen en te schrijven en ideeën uit te wisselen, is niets meer te zien van hun leven. Wij weten van geen van hen de naam. Behalve van één van hen. De naam die wij kennen is Dionysius. De man die Paulus volgde en een heilige werd. Ironisch genoeg zou deze plek een paar honderd jaar later een van de meest christelijke plaatsen ter wereld worden. Het werd een belangrijke stad in het Byzantijnse Rijk met de reputatie dat gewone kooplieden en gewone mensen ‘s ochtends, ‘s middags en ’s avonds theologische debatten voerden. Dit was een van de meest christelijke plaatsen ter wereld. En precies hier op de Marsheuvel werd een kerk gebouwd en aan wie was de kerk gewijd? Dionysius. Die ene rechter van het hooggerechtshof die Paulus volgde en een heilige werd in de katholieke kerk. Wat is de les voor ons als gelovigen? Misschien geef je niks om wetenschap maar hier zit het gevaar: Het gevaar schuilt in te ver doordenken. Dat doen wij allemaal. Mijn schoonvader, Doc, is al vele jaren een heel succesvolle zakenman. Toen ik met Hannah trouwde, was hij nog maar een optometrist. Niet dat er iets mis is met een optometrist zijn maar hij kon zich dit soort reizen niet veroorloven. Maar sinds zijn bedrijf gegroeid is, kan hij fantastische vakanties betalen die hij mij cadeau doet en daar ben ik heel blij mee. Elk jaar vieren wij geweldige vakanties maar hem gaat het erom om de familie samen te brengen en ‘s ochtends elkaar te bemoedigen in Christus en hoewel wij naar het strand gaan en leuke dingen doen wijden wij ‘s ochtends ongeveer twee uur aan kaneelbroodjes met koffie en Bijbelstudie en gebed. Fantastisch is dat. Elke ochtend houdt een ander familielid een overdenking. Een keer was Martine, mijn schoonmoeder, een vrouw vol van de Heilige Geest, vol van leven aan de beurt om de overdenking te houden. Dat is jaren geleden, maar veel van de kleinkinderen en kinderen zeggen nog altijd dat iets in haar boodschap onze harten raakte en ik weet nog exact wat ze zei: Hoe ouder ik word, hoe jonger ik mij voel. Dat is een interessante uitspraak. Ik woon in Orange County, Californië en dat is een plek vol rijkdom en succes maar de oudere mensen in Orange County voelen zich echt niet jonger. Ze ogen wel jonger. Ze betalen kapitalen voor botox en operaties en van alles wat ze verder proberen. In Orange County hoor je zelden een ouder iemand zeggen: Hoe ouder ik word, hoe jonger ik mij voel. Het was interessant om dat te horen van Martine, achter in de 60 en nog steeds mooi. En de natuurlijke vraag om te stellen is: Hoe kan ik zo zijn? Wat ik besefte is dat echte gelovigen mensen die vanuit Gods Geest leven, zich zo voelen. Ze ervaren volledig dat het leven Christus is en het sterven winst. Zij voelen dat.

En ik wil dat jij dat vandaag voelt. Ik wil dat je dat diepe idee voelt dat het leven Christus is en het sterven winst. Dat ik naarmate ik ouder word, niet probeer om de leeftijd tegen te houden, Ik de dingen niet terug probeer te draaien. Hoe ouder ik word, hoe jonger ik mij voel, hoe levendiger ik mij voel omdat ik eet van het Brood des levens. Dat was haar bespiegeling. Ze zei dat ze zich in het leven heeft gerealiseerd dat er twee bomen zijn. Er is een boom van kennis en er is een boom van leven. Er is veel te winnen bij kennis, bij het bestuderen van de Bijbel, het lezen van boeken, het begrijpen van wetenschap en filosofie. Maar eet van de levensboom. Vul je met Gods Geest. Breng tijd door met God.

Bid de gebeden. Concentreer je niet zozeer op weten, weten en nog eens weten maar ervaar God ten volle. En dit is ook mijn overdenking voor jou vandaag. Het idee dat er twee keuzes voor je liggen. Een keuze om je leven te wijden aan meer kennis, wat goed is of om meer van je tijd te wijden aan Gods Geest, wat beter is. En ik zeg dat als iemand die van kennis houdt: Eet van beide bomen, maar eet meer van de levensboom. Twee beroemde christenen, de heilige Augustinus en Pascal. Augustinus was een beroemde theoloog uit Afrika uit de vierde eeuw en een beroemde wiskundige, Blaise Pascal hebben allebei beroemde verhalen over het leren kennen van God. Beiden deden dat door middel van rede en logica. Heel interessant. Beiden beredeneerden vanuit de logica dat er een God moest zijn. Blaise Pascal kwam tot een beroemd geworden argument, de Gok van Pascal waarin hij zoiets zei als: Als er geen God is en ik denk dat er wel een God is en ik sterf dan maakt het niks uit. Maar als ik denk dat er geen God is en er is wel een God dan zal ik Hem onder ogen moeten komen, dan ga ik naar de hel. Die gok waag ik niet. Ik geloof voor alle zekerheid in God. Augustinus volgde een soortgelijke redenering. Maar allebei zeggen ze dat ze naderhand, nadat ze gedoopt en bekeerd waren nog steeds geen innerlijke verandering in zichzelf beleefden. Een van beiden heeft het over ‘de besnijdenis van het hart’. Ze moesten een geestelijke ervaring hebben die alles overtrof wat ze in hun hoofd hadden bedacht. En ik merk dat het omgekeerde vaak gebeurt bij gelovigen. Dat er veel jongeren zijn, vaak tieners, ik kwam net als velen als tiener tot geloof die een ingrijpende geestelijke ervaring hebben. Het is geen intellectueel iets. Ze ervaren God op een bijzondere manier. Maar later in hun leven stoppen ze

met het eten van de levensboom. Ze ervaren God niet meer op een dagelijkse manier. Ze stoppen met bidden en dan redeneren ze zich er min of meer uit. En ik denk dat dat een gevaar is voor veel mensen.

Ik ging naar een seminary, in Amerika is dat een opleiding voor voorgangers. De opleiding duurt vier jaar. Je moet Grieks en Hebreeuws leren, de Bijbel bestuderen en filosofie en theologie en zo bestuderen. In die tijd zei men voor de grap: Is het een seminary of een cemetery, een kerkhof? Het idee is dat op het seminary vurige christenen uitdoven en hun geloof verliezen. En ik kan je vertellen dat dat gebeurt. Dat gebeurt echt. Het schijnt 30 à 40 procent van de studenten te overkomen. Ik merkte dat de grootste bepalende factor was dat bij degenen die actief in de bediening waren tijdens hun studie, hun geloof groeide. Maar degenen die alleen maar toetsen maakten en studeerden ondergingen vaak een vreemde transformatie waarbij het allemaal boekenkennis werd. Ik herinner mij een van mijn collega’s. Ik zag hem in een café nadat wij waren afgestudeerd. Hij zat in een café met een stapel boeken, allemaal grote theologische werken. En tijdens mijn gesprek met hem zat hij de ene na de andere voorganger en hun boodschap af te kraken en hoe fout hun theologie was en hoe ze ernaast zaten. En hij had dus zijn graad al op zak. Hij had dik betaald en jaren gestudeerd. Ik vroeg wat voor soort preken hij zelf hield en hij vertelde mij dat hij zijn eerste preek nog moest houden. Na al dat onderwijs was er iets gebeurd waardoor hij zo in zijn hoofd zat en zo hard studeerde dat hij het niet in de praktijk bracht. En dus zat hij weer in een café. Ik snap niet waarom hij die boeken las als hij nooit zou gaan preken. Dat overkomt veel mensen. Het seminarium is als een zaadbed. Het idee is dat je kleine zaailingen plant en dat ze gaan groeien en dan zet je ze in gemeenschappen en gaan ze kerken creëren en mensen komen tot leven. Maar vaak eten die mensen en ik spreek als een van hen van de boom der kennis en nooit van de boom des levens. Wij allemaal maken in ons leven zware tijden door

en vaak stellen we vragen aan God. Waarom dit en waarom dat? Ik zou zeggen, laat die les links liggen.

Wij zullen nooit weten waarom sommige dingen gebeuren maar deze les mogen wij wel ter harte nemen.

Wij kunnen Gods karakter vertrouwen en begrijpen. God is goed, Hij is trouw, Hij komt zijn belofte na voor mensen. Wij kunnen terugkijken en al die keren dankbaar zijn dat God ons zegende en hielp en genas en redde, ons vergaf, ons die vrienden gaf, ons in die gemeenschappen bracht, gebeden verhoorde en hoe meer wij het leven ervaren, hoe meer wij inzien dat het veel beter is om van de boom

en het Brood des levens te eten en niet te veel tijd te besteden aan kennis. Er zijn zoveel dingen in het leven die wij niet begrijpen. Maar dit kunnen wij wel begrijpen: Het Woord van God, dat aan ons gegeven is. Het is niet alleen een boek dat wij bestuderen, maar ook ons dagelijks brood. En wij kunnen vertrouwen op het karakter van God. Als je alle antwoorden hebt, heb je geen geloof nodig. Maar als je geloof hebt, hoef je niet alle antwoorden te hebben. Je hebt alleen de Heer in je leven nodig. Hij kan je vullen met zijn Geest en zijn leven en je transformeren. Dat is mijn bemoediging voor jou: Leer God volledig kennen. Door te bidden, tijd met Hem door te brengen. Om de kleine dingen te doen die je in het bijzonder dichter naar Hem toe trekken. Fijn dat jullie er waren in de tweede week in Athene. Het wordt geweldig. Wij vertrekken binnenkort naar Korinthe dus volgende week preken wij over de Korinthiërs en de prachtige kerk die Paulus in Korinthe heeft opgericht. Ik wil je bemoedigen, mijn vriend.

God zal je door alles heen helpen. Laat ons bidden.

Gebed

Vader, wij danken U voor uw Heilige Geest. Wij danken U dat U hier bij ons bent en bij mijn vrienden mijn broeders en zusters, waar ook ter wereld. Leer ons wat het betekent om te eten van het brood des levens, van de boom des levens. Om vol te zijn van uw Geest. En ik bid dat voor velen van ons die zich leeg voelen en geen energie meer hebben, dat uw Heilige Geest ons zal vullen. Dat we ons vullen met uw Geest en dat U ons laat zien hoe. Heer, wij houden van U. Dit bidden wij in Jezus’ naam, amen.

Zegen

Dank dat jullie vandaag hebben gekeken. Wij sluiten af met de zegenbede. De Here zegene u en behoede u. De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig. De Here verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Instrumentaal – O Praise The Name door Hour of Power orkest