Tijs van den Brink: ‘De situatie kan hopeloos zijn, maar niet uitzichtloos’

Zijn liefde voor nieuws is altijd groot geweest. ‘Ik hou ontzettend van het nieuws en van praten over het nieuws. Maar ik denk ook altijd dat het een beetje zinnig is, omdat het mensen de kans geeft om zich te verhouden tot mensen die anders denken dan zij. Uiteindelijk draagt dat bij aan goed samenleven. Dankzij televisie of andere media kom je in contact met mensen die anders denken dan jij. En dat helpt.’ Hoewel hij jarenlang gesprekken leidde over thema’s die de samenleving raken, wil Van den Brink zijn eigen rol daarin niet overschatten. ‘Hoeveel ik zelf heb bijgedragen aan een betere samenleving, op een schaal van 1 tot 10? Dat vind ik echt een moeilijke vraag.’

‘Toen ik begon bij de EO, dachten we nog: we gaan dit land veranderen. Dat is niet gebeurd. Het land is onkerkelijker en minder christelijk geworden. Dat vind ik jammer, maar ik neem het mezelf niet persoonlijk kwalijk. Ik ben iemand die van God talent heeft gekregen om dat ten dienste van de samenleving te gebruiken. En daarnaast goed te zorgen voor de mensen die aan mijn zorgen privé zijn toevertrouwd. Mijn vrouw en mijn kinderen. Als ik moet kiezen tussen carrière en gezin, kies ik voor mijn gezin.’

Als presentator stond hij vaak in het midden van verhitte discussies, zoals in het programma Dit is Tijs. ‘Ik herinner me de uitzending met Frans Timmermans en dominee Lohuis over Israël”, vertelt hij. “Dan moet je snel schakelen, want het is live. Wat ik vooral deed, was kijken: kan iemand het zelf aan of niet? Soms moet je als presentator ingrijpen, maar dat was daar niet nodig. Het echte gesprek mag best op het scherp van de snede.’ Zijn serie ‘God, Jesus, Trump’ gaf hem een dieper begrip van Amerikaanse evangelicals. ‘Wij dachten: hoe kan dit? 80 procent stemt op hem. Je kunt daarover oordelen, maar wij zijn gaan kijken en luisteren. Dat heeft mij en anderen meer begrip gegeven, ook al ben je het nog steeds niet met ze eens.’

De zorgen in Nederland raken hem persoonlijk. ‘Veel Nederlanders zijn het vertrouwen kwijt dat het de volgende generatie beter zal gaan. Dat is sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer gebeurd. Als dat basisvertrouwen verdwijnt, kunnen politici heel makkelijk hele groepen achter zich krijgen met loze beloften. Zelf denk ik: Nederland is een paradijs. Als wij het iets minder zouden hebben, is dat geen ramp. Maar het idee dat alles slechter wordt, vind ik gevaarlijk. Wat hier gebeurt, is niet het laatste woord. Jezus is gekruisigd, gestorven, en weer opgestaan. Dat geeft mij hoop dat er altijd een nieuw begin mogelijk is. De situatie kan hopeloos lijken, maar ze is nooit uitzichtloos. Er is altijd een weg vooruit.’

Wat als Jezus vandaag in een talkshow zou aanschuiven? Van den Brink denkt even na. ‘Er zijn veel vragen te bedenken en ik zou graag met Hem praten in zijn menselijke gedaante. Eén van de vragen die ik Hem zou stellen: zou het zo kunnen zijn dat God ook slechte dingen gebruikt om iets goeds gedaan te krijgen? Want in het Oude Testament lees je dat vaak. En ook vandaag zie je zoveel ellende in het Midden-Oosten. Hoe werkt God daarin?’ Zijn favoriete bijbelverhaal sluit hierop aan. ‘Het moment dat Jezus een vrouw van losse zeden bij zich krijgt en zegt: “Wie zonder zonde is, gooi de eerste steen.” Dat vind ik briljant. Omdat ik ook de neiging heb om snel te oordelen. Jezus doet dat niet. Hij legt iets wezenlijks bloot, en alle mannen druipen af. Fantastisch.’

Gelooft hij in wonderen? ‘Ja, maar aarzelend. Ik ben bang voor simplisme. Stel je gaat naar een genezingsdienst en je wordt niet genezen – wat doet dat met je? Ik ken genoeg verhalen van mensen die echt iets bijzonders hebben meegemaakt om niet te zeggen: ik geloof er niet in. Maar maak er geen wiskunde van, dan gaat het mis. Deze aarde zal vernieuwd worden. Alles wat niet deugt verdwijnt, maar wat met goede motieven is gedaan kan blijven bestaan. Dat geeft veel waarde aan wat wij hier nu doen. Straks zal er geen pijn, geen rouw, geen oorlog meer zijn. Het wordt een mooie wereld.’