Tiemen Westerduin: ‘Dit is het moment waarop we mogen getuigen van hoop’

Rechtstreeks naar het interview

Door het vele hamsteren waren er vorige maand voedselbanken in Groningen die geen voedselpakketten meer uit konden delen aan arme gezinnen. Tiemen trok zich dit erg aan. Hij vertelt eerlijk: ‘Ik heb ook een extra pakje spaghetti in mijn boodschappenkarretje gedaan. Gewoon omdat ik goed wilde zorgen voor mijn vrouw en drie kinderen. Want ik ben niet bekend met een crisis zoals deze. Maar ik heb dat natuurlijk nooit gedaan met de intentie om dat ten koste te laten gaan van anderen. Toen ik hoorde dat de meest kwetsbaren en armen de dupe werden van het feit dat de “rijken” van alles hadden kunnen reserveren dacht ik: dat mag echt niet gebeuren! Ik belde gelijk de voedselbank bij mij in Nunspeet. Want als daar een tekort is dan ga ik wel in mijn eigen kelderkast hamsteren.’

De bevlogen spreker start kort daarna het initiatief #Nietalleen voor mensen die allerlei soorten hulp nodig hebben. Veel organisaties sluiten zich bij dit initiatief aan, waaronder Hour of Power. Tiemen is geraakt door de ellende die veel gezinnen en mensen nu meemaken. Ook zijn eigen omgeving mist hij erg nu hij ze niet kan zien. Tiemen: ‘Ik kan de hele dag wel huilen over al die intense verhalen die ik hoor. Ik huil om de mensen die ik liefheb maar waar ik nu niet dichtbij kan komen om ze te troosten of om verdriet mee te delen. Maar ik huil vooral om de omstandigheden waar veel kinderen in terecht zijn gekomen. Kinderen die in een verstikkende thuissituatie beland zijn en niet meer naar buiten mogen. Gezinnen waar de spanning zich opbouwt waardoor kinderen worden afgesnauwd. Hoe fijn is het dan als er iemand is die je op een vast tijdstip belt en vraagt hoe het met je gaat? Dat is wat #Nietalleen wil bieden.’

Het werk van #Nietalleen richt zich op alle lagen van de samenleving en probeert gebruik te maken van alle mogelijke hulp die voor handen is. Tiemen: ‘Dit is het moment waarop wij mogen getuigen van welke hoop er in ons leeft. Dat roept deze periode in mij wakker. Wij zijn er niet om een zondagse dienst te hebben, om naar binnen te lopen en onze handen te vouwen. Dat is slechts een onderdeel van kerkzijn. Maar wij zijn er ook om die kerkgebouwen weer uit te lopen en onze wijken te bezoeken en onze handen uit de mouwen te steken want dat is onze God. Niet een God die een stel waarheden presenteert maar die zichzelf geeft en zegt: “Ik ben er, daar waar het gebroken is, daar wil Ik zijn en ik wil dat repareren, Ik wil dat heel maken.” Nou dat is jouw en mijn roeping en dat is de roeping van iedereen. Ik vind het fantastisch dat buurtverenigingen, sportclubs en kerken nu de handen ineenslaan en zeggen: “We gaan nu reageren op de nood. We zijn nu even niet op ons eigen belang, of op ons eigen merk, of op onze eigen kerktoren gericht.” Elke kans of gelegenheid geeft je twee mogelijkheden: ik zorg voor mezelf of ik laat God voor de ander zorgen door mij heen. Als je voor dat laatste kiest dan groeit er liefde.’