Satcha Maduro zet vrouwen in hun kracht

‘Mijn man en ik hebben nu echt ons droomleven’, vertelt Satcha onder het genot van een eigengemaakte cappuccino. Genieten kan ze gelukkig weer. Een aantal jaren geleden was onderneemster Satcha Maduro-Valies te gast in de uitzending. Ze vertelde over haar schulden, burn-out en hoe het voor haar was om de zorg van haar dochter Sienna uit handen te moeten geven. Satcha vertelde over haar dromen voor de toekomst en dat ze vrouwen in hun kracht wilde zetten. Maar corona stak een spaak in het wiel toen zij net als alle Nederlanders geconfronteerd met de lockdown.

‘Sienna en ik waren ineens 24 uur 7 thuis, want de dagbesteding was gesloten. Dat was zwaar en het heeft me maandenlang strijd bezorgd. Sienna heeft namelijk veel zorg nodig. Mijn dag begint met Sienna uit bed halen, haar douchen, aankleden, zorgen voor haar persoonlijke hygiëne. Ze kan best heel veel zelf maar ook weer heel veel niet. Je staat op en je dag is Sienna.’ In het afgelopen jaar was Satcha naast ondernemer ook persoonlijk begeleider, verzorger en activiteitenbegeleider van haar dochter.

De eerste maanden ziet Satcha het nog best rooskleurig in maar na drie maanden is ze moe in haar hoofd en staat haar business inmiddels op een laag pitje. Satcha: ‘Als je om negen uur opstaat, dan is om twee uur je trukendoos wel leeg. Dan ben je naar de winkel geweest, dan ben je gaan fietsen, dan heb je de was samen opgevouwen, dan heb je de vaatwasser uitgeruimd, dan heb je muziek geluisterd, gekleid, stickertjes geplakt en dan is het op. En dan moet je nog de hele dag! Ze is constant op jou gefocust. Dat geeft druk en niet het gevoel dat je vrij bent om te doen waar je mee bezig wilt zijn: vrouwen in hun kracht zetten.’

Satcha voert een innerlijk gevecht. ‘Elke ochtend stond ik op en dacht ik: o wat heb ik het zwaar, wat is dit moeilijk, Heer waarom dit? Ik had zo’n medelijden met mezelf en ik klaagde tegenover de Heer.’ Dan luistert Satcha een preek waarin wordt gezegd dat de situatie niet het probleem is, maar je houding in de situatie. Die vormt het probleem. Ze wordt wakker geschud. Satcha: ‘Ik realiseerde me: corona en de zorg zijn niet het probleem. Mijn houding is het probleem. Als ik regie wil over deze situatie moet ik mijn houding aanpassen. Dat was mijn grote eyeopener. Toen heb ik besloten dat ik iets moest gaan veranderen bij mezelf. Ik ben een lijst gaan maken van alles van Sienna waar ik dankbaar voor ben. Wat wél allemaal goed gaat en waar we van genieten. Die lijst was zo lang!’

En dan wordt Satcha ineens onwel. Zo ernstig dat een deel van haar lichaam uitviel en zijzelf bewusteloos raakte en met spoed naar het ziekenhuis moest worden gebracht. Satcha: ‘Toen ik in het ziekenhuis langzaam bijkwam en iets wilde zeggen, lukte me dat niet. Ik besefte dat m’n spraak weg was. En ik weet dat spreken een gave is die ik van God heb gekregen. Toen moest ik weer denken aan die preek en hoe m’n houding in deze situatie was. Toen heb ik in gedachten tegen mezelf gezegd: Satcha, wat er ook gebeurt vandaag, jij gaat sprekend dit ziekenhuis weer uit in Jezus’ naam. En dat is ook gebeurd. Het bleek achteraf een acute migraineaanval te zijn. Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Maar ik heb het geweten: de dagen daarna kon ik geen licht en geluid verdragen. Je zou denken dat het deprimerend was maar het was zo lekker rustig. Het was net als bij Psalm 91, alsof God Zijn vleugels om me heen sloeg. Het was zo heerlijk. Ik heb me zo dicht bij God gevoeld. Dat was een nieuw niveau voor mij.’

Gelukkig herstelt Satcha weer en wandelt veel op de hei om met God te praten over haar toekomstplannen. ‘Als je echt in de stilte gaat met God krijg je antwoorden. Dat is zo fantastisch! Ik weet nu welke stappen ik moet nemen. Ik kreeg het helder en ben het gaan doen en het werpt zijn vruchten af. Ik focus me er nu op om vanuit eigen ervaring andere vrouwen in hun kracht te zetten. Maar tijdens mijn wandelingen kwam ik er ook achter dat ik best een piekeraar ben. Dat had ik nooit zo gezien maar ik kan heel lang nadenken over dingen. Ik moet dingen eerder overdragen aan God. Zodra ik voel dat ik pieker, moet ik het bij God neerleggen en Hem om raad vragen. Want we roepen en zingen het wel als christenen, maar ik moet God veel meer gaan beschouwen als mijn Raadgever. Soms moet ik dingen een paar keer op een dag loslaten.’

Het is een heel proces geweest, kan Satcha uit ervaring zeggen. ‘In het verleden ging ik vaak aan veel dingen voorbij doordat ik bezig was met doelen bereiken. Ik heb geleerd dat ik ook mag stilstaan bij alles. Wanneer ik dat doe, ben ik intens blij en dankbaar voor de plek waar ik ben in mijn leven. Ons nieuwe huis symboliseert dat eigenlijk; door daarbij stil te staan en dankbaar te zijn dat je bijna wilt huilen. Zo vier ik het leven.’

Veel van haar dromen zijn uitgekomen, maar ze heeft er nog eentje: vrouwen in hun kracht zetten en dat wil ze doen op internationale podia. Haar ultieme droom is om samen met haar dochter Sienna op het podium te staan en dat deze vertelt wat God voor haar betekent. Met een glimlach: ‘Dat gaat een wonder van God zijn want Sienna heeft een ernstig spraakgebrek. Ze kan niet verstaanbaar praten, dus dan vraag je nogal iets. Dat is geloof. Het maakt niet uit hoe God het doet – dat mag Hij bepalen – maar ik bid dat ze ooit verstaanbaar kan spreken en dat we samen getuigen kunnen zijn. Daar bid ik voor!’