Sameena van der Mijden: slachtoffer gedwongen prostitutie

Rechtstreeks naar het interview

Sameena van der Mijden wordt geboren in India en geadopteerd door Nederlandse ouders. Door spanningen thuis, zoekt Sameena steun elders en wordt slachtoffer van een loverboy en komt terecht in de gedwongen prostitutie. ‘Ik was als kind heel rustig, verlegen en op de achtergrond. Ik heb toen niet geleerd om voor mezelf op te komen. Mijn vader was ouderling in een kerk en is binnen die kerk vreemdgegaan. Ik ben er toen min of meer achter gekomen dat hij vreemdging. Als elfjarige heb ik geprobeerd dat aan mijn moeder te vertellen en dat kwam ook uiteindelijk naar buiten. Dat heeft de nodige problemen met zich meegebracht’, vertelt Sameena van der Mijden.

Haar ouders belanden vervolgens in een vechtscheiding. ‘Er was veel ruzie thuis en dat doet wel wat met je als kind. Ik werd nog teruggetrokkener.’ Dan leert ze op haar werk in de horeca Dennis kennen. ‘Het leek aanvankelijk allemaal heel onschuldig, maar achteraf realiseer ik mij dat ik geen gezond referentiekader had om mijn relatie mee te vergelijken. Daar heeft hij misbruik van gemaakt.’ Als Dennis en zijn vrienden ontdekken dat Sameena nog maagd is, lachen ze haar uit en besluiten haar te verkrachten. Eén van hen filmt het hele tafereel. ‘Met dat filmpje werd ik vervolgens gechanteerd door mijn vriend. Met de kennis van nu denk ik wel dat als mensen dat filmpje hadden gekeken ze zouden hebben gezien dat er sprake is van dwang. Maar op dat moment ben je zo bang dat het naar buiten komt, ook omdat het je eerste seksuele ervaring is.’

Door Sameena te chanteren, spant haar vriend haar dus vervolgens voor zijn karretje. Hij zet haar in in de prostitutie. ‘Het was echt overleven daar. Je hoopt dat het zo snel mogelijk voorbij is. Je bent niet in staat om een week vooruit te kijken. Je leeft dag voor dag, misschien wel uur na uur. Wat die gasten doen is je helemaal van hen afhankelijk maken. Ik had geen geld meer en was helemaal geïsoleerd van mijn vrienden, met daarnaast nog de angst en het geweld dat hij tegen mij gebruikte.’

Een andere pooier genaamd Ab kerft op een gegeven moment zelfs zijn naam in haar buik met een mes. Met sigarettenas probeert hij haar vervolgens op die manier ‘te brandmerken’. ‘Ze doen dat om aan anderen te laten zien dat een vrouw van hen is. Het is echt een soort brandmerk, zoals je die vroeger ook in de slavernij had. Heel ziek. Maar omdat die wond zo ontstoken is geraakt, ben ik naar het ziekenhuis gegaan en dat is mijn redding geweest. Daar is uiteindelijk een stukje hulpverlening op gang gekomen. Zo wist mijn omgeving ook een beetje wat er aan de hand was. Ik ben gaan vertellen over de gedwongen prostitutie want ze wisten nooit precies wat er speelde. Die wond heeft ironisch genoeg dus wel de situatie gered eigenlijk.’

Het is een lange weg naar herstel geweest voor Sameena maar vandaag de dag kan ze genieten van het leven. ‘Het is toch wel goed gekomen uiteindelijk. Ik probeer echt van de kleine dingen te genieten in het leven en over basale dingen maak ik mij niet druk. Ik kom uit zo’n bizarre situatie, als ik dan een keer mijn sleutels vergeet is dat niet zo erg.

Voor heel veel mensen blijft gedwongen prostitutie en vrouwenhandel een “ver van mijn bed show”. Daarom heb ik dit boek geschreven. Lees het en wees je ervan bewust dat dit gebeurt, probeer signalen in je omgeving te ontdekken.’

Gedurende haar tijd in gedwongen prostitutie voelt Sameena zich in de steek gelaten door God. “Het was net als dat er een vriend van mij in elkaar geslagen zou worden op straat en ik er vervolgens niet op zou reageren. Zo vergeleek ik mijn relatie met God. God ziet alles en Hij is overal bij. Maar toch laat Hij dit toe. Hoe kan dat dan? Dat is heel moeilijk te begrijpen.’ Toch komt ze terug bij God mede dankzij een goede vriend van haar die ultramarathons loopt. “’k ging met hem meelopen en toen hij het heel zwaar had begon hij een liedje van de ‘Casting Crowns’ te zingen. Dat vond ik heel bijzonder. Dat als je zo diep zit, dat je dan zo’n lied gaat zingen. De mensen in het dorp waar we doorheen liepen keken ook allemaal om en dat beeld van hem was zo fantastisch, dat ik mij weer in God ben gaan verdiepen. De jaren daarna heb ik tijdens mijn herstel ook echt Gods leiding meerdere keren mogen ervaren.’

Foto: Ruben Timman – No words en THDV.nl