Sako Gatsjatrjan vertelt over zijn moeilijke omstandigheden
Sako Gatsjatrjan kent moeilijke omstandigheden van jongs af aan. Hij vluchtte met zijn ouders uit Armenië vanwege de oorlog met Azerbeidzjan wanneer hij pas één jaar oud is. Toch zegt hij: 'Hoe moeilijk de situatie waar je inzit ook is, als je je leven aan God toevertrouwt, heeft Hij een plan met je leven en zal uiteindelijk alles op zijn plek vallen.'
Rechtstreeks naar het interview
‘Voor mijn ouders was de situatie in Armenië, toen ik net was geboren, dusdanig onveilig dat ze wilden vluchten om mij een toekomst te kunnen geven. Ik was nog te jong om de reis bewust mee te maken maar vanaf mijn derde begon ik te begrijpen dat dingen niet in orde waren’, vertelt Sako. Hij kan zich deze moeilijke omstandigheden niet goed herinneren, maar een bepaalde periode leeft het gezin zelfs op straat.
Politie inval
Het gezin komt bij een asielzoekerscentrum terecht waar ze in een stacaravan kunnen wonen. ‘Op een ochtend zaten we in alle rust te ontbijten toen er opeens heel hard op de deur werd gebonkt. Er werd geschreeuwd: “Opendoen!” Mijn moeder stond op, deed de deur open en direct kwamen er drie agenten binnen. Mijn vader werd in de boeien geslagen en ze vertelden ons: “Vandaag zullen jullie terugvliegen naar Armenië.”Als kind raak je dan in paniek, ik huilde en snapte niet waarom dit gebeurde. Mijn vader antwoordde de agenten dat we nog niet uitgeprocedeerd waren maar de agenten zeiden dat zij dat wel op het bureau zouden bepalen. Hij werd meegenomen en ik wilde achter hem aanrennen. We keken toe hoe hij werd afgevoerd en ik voelde mij voor het eerst in mijn leven machteloos. Hij riep mijn moeder nog toe in het Armeens: “Neem de kinderen en vlucht.” Op dat moment stortte mijn wereld in.’
Een engel
Zijn moeder besluit de raad van haar man direct op te volgen. Ze komen vervolgens bij een soort ‘barmhartige Samaritaan’ terecht. ‘Hij heeft mij bij hem in huis opgenomen. Mijn moeder en broertje kregen een nieuwe schuilplek op de camping zodat we moeilijker te vinden waren voor de politie. Deze man is één van de belangrijkste mensen in mijn leven geweest, zonder hem had ik hier denk ik niet gezeten. Hoe God door mensen heen werkt… hij is voor ons op dat moment een engel geweest. Ook nadat we die verblijfsvergunning kregen, is hij een rol in ons leven blijven spelen.’
Bang
Sako beschrijft hoe het leven als ongewenste vluchteling er voor hem uitzag en hoe hij zich door deze moeilijke omstandigheden heen heeft geworsteld. ‘Waar je normaal gesproken naar de telefoon loopt als hij afgaat, was ik bang om de telefoon op te nemen. Bij post waren we ook altijd bang voor een negatief bericht. Je weet ook niet hoe lang je op één plek kan blijven wonen, je kan zo weer naar een andere plek gestuurd worden.’
Bidden om een teken
Op een gegeven moment woont het gezin al een aantal jaar in Nederland. Sako’s moeder pakt de Bijbel en begint te bidden om een teken. ‘Ze wilde de Bijbel volledig door gaan lezen. Dit deed ze twee jaar lang en op de dag dat ze bij de laatste pagina’s was, vroeg ze zich af of ze het teken zou gaan krijgen van God. Ze kwam thuis en daar stond een vrouw met een bos bloemen op haar te wachten. De vrouw vertelde: “Ik heb nieuws voor jullie, jullie hebben een verblijfsvergunning gekregen.” Precies op de dag dat mijn moeder de Bijbel uitlas!
Ik heb het geloof dus echt van mijn ouders meegekregen. Als je Hem vertrouwt en betrekt bij je leven zal Hij je altijd antwoord geven. Misschien niet altijd op het moment dat je het zelf zou willen, misschien moet je nog door wat moeilijkheden heen, maar Hij antwoordt altijd.’