Roué Verveer vertelt over zijn geloof

Rechtstreeks naar het interview

Roué Verveer werd geboren in Paramaribo. Zijn opa was zelfs veertig jaar lang organist bij de grote stadskerk van de evangelische broedergemeente. ‘Toen ik 18 was heb ik catechisatie gedaan om belijdenis af te leggen. Dat werd wel een beetje gestuurd door mijn moeder maar het was ook wel leuk. Je ging twee uur per week les volgen met al je vriendjes. Vervolgens ben ik naar Nederland gekomen om te studeren. Maar ik kwam erachter dat ik geen student ben. Ik was te snel afgeleid. Misschien een voorbode van de artiest in mij.’

Na zijn studie keert Verveer terug naar Suriname. Daar laat hij zich opjutten om stand up comedy te gaan doen. ‘Mijn vrienden zeiden: “Dit kan jij wel. Je bent altijd de grappigste met je grote mond.” Ik was zo zenuwachtig toen ik voor het eerst ging optreden. Ik heb toen waarschijnlijk een verhaal gekozen waar mensen op feestjes altijd om moesten lachen. Zonder de trucs en timing die ik nu heb. Ik luisterde niet eens of mensen lachten maar na afloop hoorde ik van velen: “Ze hebben hard gelachen Roué, dat deed je goed!” Ik was kletsnat van het zweet en weet echt niet meer wat ik verteld heb.’

Hoe doe je dat eigenlijk? Grappen maken? Verveer: ‘Ik heb vaak ‘plafond momenten’, dan kijk ik omhoog en ben ik dankbaar voor wat mij is overkomen en waar ik mag zijn in mijn leven. Soms lig ik in mijn bed en denk ik, waarom vinden mensen mij zo grappig? Ik heb het antwoord niet. Soms lach ik ook om dingen die ik zeg omdat ik ze ook voor het eerst hoor. Ik geef zo snel antwoord op dingen maar ik weet niet hoe dat allemaal bij mij werkt.’

Op de vraag van presentator Jan van den Bosch of hij een people pleaser is reageert Verveer alert. ‘Ik please mensen in die zin dat ik ze laat lachen. Maar ik please ze niet in de zin dat ik zeg wat ze willen horen. Ik vertel mijn verhaal en daar moeten ze in meekomen.’

Per jaar verzorgt Roué Verveer ook een aantal shows per jaar volledig in het Surinaams. Hour of Power wordt ook in Suriname uitgezonden en heeft daar een trouw kijkerspubliek. Dat verbaast de cabaretier allerminst. ‘Zeker mijn generatie en de nog oudere generatie is zeer gelovig opgevoed. In Suriname zijn de kerken nog steeds vol maar ook daar zie je dat jongeren het heel druk hebben met van alles en nog wat. Misschien dat ze op latere leeftijd weer terugkomen bij de kerk, maar ze zijn sneller afgeleid. Dat is ook bij mij gebeurd. Ik was druk met mijn carrière en wilde iets opbouwen. De kerk was voor mij even minder belangrijk. Als ik dan naar Suriname ging op vakantie ging ik wel weer naar de kerk. Ik was geen afvallige maar wel even afgeleid.’

Samen met Daphne Bunskoek maakt Roué Verveer tegenwoordig een documentaire over slavernij. ‘Ik heb altijd geroepen dat het Nederlands grootste fout is geweest dat dit niet uitgebreid behandeld is in de geschiedenislessen. Burgers worden nu vaak geconfronteerd met iets waar ze eigenlijk niets over weten. Daarom vragen ze soms: “Waarom klaag je zo?” Dus toen mij werd gevraagd of ik aan deze documentaire wilde meewerken zei ik gelijk ja. Want ik kan niet roepen dat mensen niet onderwezen zijn en dan niet meedoen aan een programma dat juist datgene doet. We hebben het verhaal zoals het gebeurd is zo goed mogelijk proberen te vertellen met behulp van historici. Als je elkaars geschiedenis kent snap je waar sommige dingen vandaan komen.’

Tot slot vertelt Roué over zijn geloof in Jezus. ‘Hij is gestorven om mij vrij te krijgen. Ik ben nu in een fase in mijn leven waarbij mijn geloof weer teruggekeerd is naar hoe ik vroeger geloofde. Toen ik opgroeide geloofde ik letterlijk alles wat er in de Bijbel stond. Ik bid en ik vraag om vergeving, hulp en kracht. Mijn geloof steunt mij heel erg in mijn leven. Ik zet vaak mijn favoriete lied op: ‘Jezus ik hou van U’, eigenlijk is dat het favoriete lied van mijn moeder. Ik zet vaak in de auto keihard deze liedjes op en zing dan uit volle borst mee.’