Powervrouw Lucinda Douglas: hoe je de beste versie van jezelf wordt

Powervrouw Lucinda Douglas groeide op in de Zuid-Afrikaanse plaats Kaapstad. Een makkelijk jeugd kende ze bepaald niet. Zo groeide ze op ten tijde van de apartheid. Op zesjarige leeftijd werd Lucinda het slachtoffer van verkrachting. Van de dader, een vriend van de familie, kreeg ze opmerkelijk genoeg één cent. ‘Ik weet niet waarom hij dat gaf. Ik zie het groene gras nog voor mij en ik voel het gras nog tussen mijn tenen. Ik weet nog hoe blij ik was met die ene cent.’

Die blijdschap over die ene cent was er zelfs nog na de verkrachting. ‘Ik had er geen waardeoordeel over. Ik wist niet of het goed of slecht was. Ik had er geen beeld bij. Wat ik weet is dat ik erg blij was met die cent en ik huppelde naar mijn moeder die zes huizen verderop was. Ik zei tegen haar: vandaag kan ik een ijsje kopen. Het was pas later dat ik erover nadacht. Het was een moment van schaamte, maar tegelijkertijd kon ik er niets aan doen. Ik dacht: dit ga ik delen, want ik weet zeker dat er ook andere mensen zijn die zulke dingen meemaken. Voor mij was herkenning heel belangrijk.’

Jaren later zou haar eerste huwelijk in een scheiding uitmonden als haar partner gewelddadig blijkt te zijn. Ook komt Lucinda opnieuw met misbruik in aanraking. Misbruik komt ongekend veel voor. Hoe kan dat? ‘Het heeft te maken met de waarden en normen waarin je bent opgegroeid en ouders die het ook niet weten. Bij ons werd er nooit over gesproken. Heel mijn omgeving was gewelddadig. In mijn gezin was er strijd en concurrentie. Het ging om overleven, om over een dak boven je hoofd hebben en blij zijn dat er eten is. Dit soort ‘luxe dingen’ sprak niemand over. Het gebeurde veelvuldig in onze omgeving.’

In de drie delen van ‘Lefwijf’ zijn 150 verhalen opgenomen van echte lefdames. Welk verhaal is het meest bijzondere dat Lucinda uit de mond van één van de dames optekende? ‘Het tweede verhaal uit ‘Lefwijf 3’ is een verhaal wat mij aanspreekt. Het verhaal is geschreven door een vrouw die absoluut niets met het geloof heeft. Op een gegeven moment is ze in het ziekenhuis waar haar zoontje van drie maanden geopereerd wordt.

De arts komt naar het toe en zegt: ‘De kans is maar heel klein dat je zoontje het zal overleven.’ Ze loopt naar de volgende kamer en zegt: ‘God. Als U bestaat, redt mijn kind en ik geef mijn leven aan u.’ Een halfuur later komt de arts terug en zegt tegen haar dat het goed gaat met haar zoon. In de kamer beleeft ze echt een moment met God. Dat zijn de verhalen waarvan ik denk: dit verandert levens. En dan schrijf je zo’n boek’, vertelt Lucinda.

Hoewel Lucinda een echte powervrouw is, ziet ze zichzelf niet als een feministe. ‘Absoluut niet’, zegt ze met overtuiging. ‘Ik heb dat ook nooit begrepen dat je de dingen alleen en op je eigen manier wil doen. Er kleeft heel veel aan wat bij mij niet past. Ik ben niet als feministe geboren.’ Lucinda noemt zichzelf ‘Happinesscoach’ en is een liefhebber van de term ‘Happiness’. Een term die we in het Nederlands uitleggen als blijheid en vrolijkheid. ‘In het Engels klinkt het veel intenser’, zegt Lucinda. ‘Ik heb een aantal opleidingen gevolg op dat gebied bij Harvard, Maryland en Berkeley.’ Lucinda kwam daarbij tot een belangrijke ontdekking: “Geluk is iets wat alleen de relatie met God je geeft. Er bestaat niets anders. Dat heb ik ontdekt. De tijdelijk gelukkigmakende dingen zullen vervagen en verdwijnen.’

Ook in de Bijbel vinden we voorbeelden van hoe een powervrouw eruitziet en wat ze doet. Wie is Lucinda’s favoriete powervrouw uit de Bijbel? ‘Esther’, antwoordt Lucinda. ‘Zij is een Joodse vrouw. De niet-Joodse koning is op zoek naar de beeldschoonste vrouwen. Met die vrouwen wil hij graag trouwen en graag aan zijn harem toevoegen. Esther is de mooiste vrouw die hij kon vinden. Op een gegeven moment hoort Esther van haar oom dat er iemand is die haar volk wil uitroeien. Zij was in de positie om naar de koning toegaan. Al was het in die tijd wel zo dat, ook al was je deel van zijn harem of zelfs de koningin, een bezoek aan de koning je leven kon kosten. Maar toch ging ze.’ Esthers moed, lef en durf maken indruk op Lucinda. ‘Ze wist ook dat er geen keuze was. Als je naar het verhaal kijkt, is zij wel de vrouw die het Joodse volk gered heeft. Dat is bemoedigend. Ongeacht waar en wie je bent: je kan verschil maken.’

‘De Bijbel is de richtlijn in mijn leven. Laatst vroeg iemand aan mij: “Geloof je de Bijbel van kaft tot kaft?” Ik zei: “Ja absoluut.” Dan is het wel ontdekken wie je bent als onderdeel van de Bijbel. De Bijbel is mijn richtlijn in het leven geworden.’ In haar boek onderstreept Lucinda dat ze liever vrouwen bijstaat die niets of niet veel met het geloof hebben dan christelijke vrouwen. Maar wat nu als vrouwen tegen haar zeggen: ‘Mooi dat je gelooft. Maar laat mij met rust.’ Doet Lucinda dat dan ook? ‘Ik push nooit. Iedereen weet dat van mij. Ik spreek heel gewoon over mijn geloof. Ik heb ook situaties meegemaakt waarin vrouwen die hele moeilijk en zware dingen in het leven meemaakten aan mij vroegen of ik voor hen kon bidden. Dan zei ik: “Ja, maar je mag ook zelf bidden.” Dat zijn de persoonlijke berichten die je ‘s nachts of vroeg in de ochtend ontvangt.’

Wat betekent het kruis van de Heere Jezus concreet in Lucinda’s leven? ‘Soms vraag ik me of ik het wel helemaal goed begrepen heb zo’n offer. Het is een offer wat ik mijn beiden handen aangrepen heb. Het is mijn identiteit. Ik kan mij geen leven zonder dat offer bedenken. Paulus zegt tegelijkertijd: ‘Mijn leven is een redelijk offer.’ Zo zie ik het ook wel.’