Politicus Chris van Dam en kinderopvangtoeslagaffaire

Rechtstreeks naar het interview

De zoektocht naar rechtvaardigheid vormt de rode draad in het leven van de politicus. ‘We zijn geschapen naar Gods beeld, ieder mens afzonderlijk. Ieder mens die in zijn wiegje ligt heeft evenveel recht, waar je ook vandaan komt. Ieder mens recht doen en gerechtigheid brengen waar dat mogelijk is, is een leidend motief in mijn leven’,  vertelt Chris van Dam.

Hoe is dat recht van toepassing op een situatie als de oorlog in Oekraïne? Trekt Van Dam zich die ongerechtigheid aan? ‘Ik vraag mij ook wel eens af waar God is op zo’n moment en wat Hij hier op aarde wil betekenen. Maar dat ontslaat mij niet van de plicht om te doen wat ik hier kan doen aan rechtvaardigheid.’

Dat deed Van Dam bijvoorbeeld als voorzitter van een onderzoekscommissie naar de toeslagen affaire. ‘Bij het rapport ‘Ongekend onrecht’ heb ik een bijdrage mogen leveren tegen het onrecht van de toeslagen affaire. Wat mij het meest schokte was dat de rechter niet de rechtsbescherming bood die we in onze democratische rechtsstaat veronderstellen te krijgen. Wat ik dan wel goed vind is dat zowel de rechtbanken als de Raad van State hebben erkend dat ze fout zaten. We zijn niet in staat om die ouders op korte termijn recht te doen. Ze zijn jarenlang gezien als fraudeurs, alsof ze het aan zichzelf te danken hadden. Dat raakt mij zeer.’

Van Dam groeide op in een keurig gereformeerd gezin en wist al vroeg dat hij bij de politie wilde werken. Toch kan hij zich ook goed inleven in demonstranten die opkomen voor hun rechten. ‘Toen ik bij de ME zat werd in Zuid-Afrika nog in hoge mate de apartheid beleden. Ik was het daar radicaal mee oneens en toch heb ik toen veel tijd bij de Zuid-Afrikaanse ambassade doorgebracht en mensen opgepakt. Ik denk dat het heel belangrijk is om in dit land waar je je mening mag uiten, toch bepaalde regels te handhaven met elkaar. Want anders wordt het een puinhoop.’

Het mooie aan zijn eigen partij vindt Chris van Dam de levensbeschouwelijke visie op de samenleving. ‘Dat heeft ook heel erg in zich dat de overheid niet alles moet regelen maar dat mensen ook zelf verantwoordelijkheid voor dingen mogen nemen. Dat er solidariteit getoond wordt aan mensen die het minder hebben. Er zijn ongelofelijk veel tegenstellingen in deze samenleving. God moet ons hierbij inspireren dat wij het zelf gaan oppakken. Het heeft met begeisterung te maken, op het moment dat we enthousiast raken kunnen we met elkaar boven onszelf uitstijgen en dingen bereiken.’