Schrijfster Nelske Vink vertelt over haar boek ‘Het geschenk van Martha’ en over het kantelpunt in haar leven, waarop ze niet langer 'de stoere en sterke Nelske' kon spelen. 'Doorgaan was het codewoord. Flink zijn, niet zeuren. Maar ik stond niet stil bij hoe het eigenlijk met me ging.'
Rechtstreeks naar het interview
‘Ik was druk met altijd maar de wereld willen redden. Tijdens het absolute dieptepunt verloor ik mijn baan, woning en vriendschappen. Mijn ouders besloten toen ook nog eens te gaan scheiden. Ik wilde het iedereen naar de zin maken en niemand teleurstellen. Vervolgens sliep ik slecht, kwam ik veel aan en ben ik op zoek gegaan naar professionele hulp. Ik had nog steeds wel het idee dat ik het allemaal redde, maar op een gegeven moment zei mijn therapeut: “Wie zorgt er nu eigenlijk voor jou?” Dat ontroert mij nu nog. Omdat ik daar nooit bij stil had gestaan. Het zorgen, klaarstaan en geven aan anderen was onderdeel van mijn identiteit geworden. Ook richting God probeerde ik dat te doen, omdat Hij dan misschien trots op mij zou zijn.’
Altijd maar geven
Nelske leert in diezelfde tijd haar huidige man kennen en leert iets van onvoorwaardelijke liefde kennen. Hierdoor komt ze langzaam bij het omarmen wie je bent. ‘Dat is een heel genezende ervaring geweest. Dat iemand alles van je ziet en toch van je houdt. Hij nam mij zoals ik was. Voor wat betreft de onvoorwaardelijke liefde van God moest dat ook van mijn hoofd in mijn hart landen. Dat je geliefd bent zonder daar überhaupt iets voor te doen.’
‘Het geschenk van Martha’ schreef Nelske om het altijd maar willen geven in het juiste perspectief te kunnen plaatsen. ‘Martha wordt vaak neergezet als de vrouw die de verkeerde keuze maakt en zich verliest in de drukte en het altijd maar gastvrij willen zijn. Maar ik denk dat we naast een ijverige vrouw ook een diepgelovige vrouw ontmoeten. Haar werk en het geven daar doorheen is een geschenk. Het wordt denk ik pas een probleem als dat geven altijd maar makkelijker is dan het ontvangen. Als je meer geeft dan je aankunt.’
Verlies jezelf niet
Nelske legt vervolgens de link naar moeders in het algemeen. ‘Ook moeders hebben soms de neiging om altijd maar door te rennen, met iedereen bezig te zijn en zichzelf uit het oog te verliezen. Het is ook nodig om af en toe even stil te staan. Soms moet je ook even bewust worden van wat die manier van leven je allemaal kost. Geven hoeft dus niet per se ten koste van jezelf te gaan. Begin met het omarmen van wie je bent en geef van daaruit. ‘Dan leer je ook om op andere manieren te geven.’