Marjolein Hund: ‘Heer als U er bent, laat het me dan zien’
Marjolein Hund is een begenadigd illustrator van kinderboeken. Met haar prachtig vormgegeven tekeningen weet ze bij kinderen maar ook volwassenen de juiste snaar te raken. Zo maakte ze bijvoorbeeld de tekeningen voor de Herziene Statenvertaling Kinderbijbel. Ook publiceerde ze samen met Corien Oranje een boekenserie over Bas, een vrolijke kleuter die allerlei avonturen beleeft.
Alles stort in
Zelf beleefde Marjolein ook de nodige avonturen en dat is haar niet in de koude kleren gaan zitten. Ze kwam in een burn-out terecht en verloor toen ook nog eens haar oom. “Ik was op vakantie met mijn gezin en mijn man werd gebeld. Toen vertelde hij dat de juwelierszaak was overvallen en dat mijn oom was doodgeschoten. Dan staat je wereld stil en alles stort in. Ik heb de hele straat bij elkaar gegild. Dat kwam heel hard binnen”, vertelt Hund.
Aangezichtsverlamming
“Ik was die zomer al zwaar overspannen. Op een gegeven moment kon ik niet meer en op een ochtend viel de helft van mijn gezicht uit, een aangezichtsverlamming. Er zijn veel onderzoeken geweest maar het was een teken van mijn lichaam dat zei: ‘tot hier en niet verder’. Mijn gezicht ging stuk en dat doet ook iets met je vanbinnen. Je herkent jezelf niet meer op foto’s en ik kon door die burn-out ook al niet veel. Dus je trekt steeds meer naar binnen. Het had ook zo zijn beslag op mijn huwelijk natuurlijk”, zegt illustrator Marjolein Hund.
Mijn man zei elke keer: 'Maar schat, God is er bij'.
Nieuwe hobby
“Mijn man was kort daarvoor wel tot geloof gekomen. Ik dacht: nou dat is een leuke nieuwe hobby van je maar wat moet ik daarmee? Ik zocht in die periode toch wel erg naar hoop. Mijn man was in die tijd wel mijn baken en ik wilde niet dat dit het einde was, er moest ergens hoop zijn. Hij zei elke keer: ‘Maar schat, God is erbij’. Dat pakte ik toen nog niet maar het maakte mij ook nieuwsgierig.”
Regenboog
“Ik ben op zoek gegaan en kreeg een uitnodiging voor de Alpha cursus van vrienden. Ik wilde het onderzoeken en dan kunnen afvinken. Maar toen ik daar kwam was er ruimte om al mijn verdriet en ellende eruit te gooien. Ik heb daar heel veel gehuild. Ik zei daarop tegen God: ‘als U mij wat te vertellen heeft dan moet U dat maar met een regenboog doen. Want dat vind ik zo’n mooi symbool van de natuur.”
“Op een ochtend voelde ik mij heel ellendig en mijn zoontje was ook nog eens ziek. Maar hij ging toch naar school al voelde ik mij daar wel schuldig over. Toen heb ik uitgeschreeuwd naar God: ‘Heer, als U er bent wilt U het mij dan laten zien op een manier die ik begrijp’. Toen ik mijn kind die middag op kwam halen rende hij heel blij op mij af: ‘Mam, ik heb een tekening voor je gemaakt!’. Op die tekening stond een regenboog.”
