Jonathan Pellegrom: ‘Door lijden heen ontdek je waar dit leven echt om draait’
Jonathan Pellegrom heeft van jongs af aan epilepsie. Ook op school heeft hij last van aanvallen en dat is niet altijd makkelijk. Er wordt veel voor hem gebeden maar het duurt een tijd voordat hij de juiste diagnose krijgt. Jonathan vertelt: ‘Ze dachten dat ik aan psychische problemen leed waardoor de behandelmethode verkeerd was. Toen ik werd doorgestuurd naar de neuroloog kreeg ik daar een aanval. Hij schrok enorm en dacht dat ik misschien een hersentumor zou hebben. Hij gaf mij gelijk een pilletje dat direct aansloeg en sindsdien heb ik mijn epilepsie nooit meer terug gehad. De arts heeft er zelf geen verklaring voor maar het werkt, dus blijf ik die medicijnen gebruiken. Een echt wonder.’
Een paar jaar later krijgt Jonathan een nieuwe klap te verwerken. Zijn moeder heeft dezelfde klachten als Jonathan maar blijkt een hersentumor te hebben waaraan ze uiteindelijk overlijdt. Pellegrom: ‘Mijn manier om ermee om te gaan was alles diep wegstoppen. Niemand mocht zien hoe ik mij voelde. Je hebt er dan tegelijkertijd heel veel behoefte aan dat mensen daar doorheen prikken. Dat is heel dubbel want ik gedroeg mij enorm afstandelijk en terroriseerde mijn omgeving met verbaal en fysiek geweld. De buitenkant zag een hele boze jongen maar diep van binnen zat er bij mij een enorm verdriet.’
Ommekeer
Op een gegeven moment gaat Jonathan twee weken met christenen naar Roemenië. Daarna gebeurt er iets bijzonders: ‘Al die gevoelens van boosheid waren na die twee weken opeens weg. De boosheid keerde na verloop van tijd weer terug maar het zette mij wel aan het denken: wauw, ik ben gewoon twee weken met het geloof bezig geweest en dat heeft dan zo’n positief effect op mij!’
Ik zie de jongere die achter zo'n muur zit
Passie voor jongeren
Pellegrom begint hierna steeds gepassioneerder te raken voor jongeren die uit eenzelfde soort situatie komen als hij. Daarom begint hij als jongerenwerker. Hij legt uit hoe dat gaat: ‘Ik zie de jongere die achter zo’n muur zit. Hoe erger de rotzooi is die ze meegemaakt hebben, hoe erger vaak het gedrag dat ze vertonen. Zelf heb ik dat in mijn tienertijd ook meegemaakt en toen heb ik de waarde gezien van mensen die door jouw pantser heen breken op zo’n moment.’
Dankbaar terugkijken
Ook al is Jonathan nog maar 31 jaar oud, toch is hij dankbaar voor de lessen die hij geleerd heeft door de moeilijke momenten heen: ‘Het overlijden van mijn moeder was heftig maar het heeft mij ook iets heel moois gebracht. Daardoor werd ik al heel jong geconfronteerd met waar het in dit leven nu echt om draait. Als je geconfronteerd wordt met lijden of met ernstige ziekte dan vallen heel veel dingen waar je eerst heel veel waarde aan hechtte opeens weg en ontdek je wat echt belangrijk is. Dat zijn in mijn ogen drie dingen: dat je de persoon bent die God bedoeld heeft, dat je in relatie staat met mensen en God zoals Hij bedoeld heeft en dat je impact hebt op deze wereld. Ik wil kunnen terugkijken op mijn leven en weten dat ik een positieve impact heb gemaakt in de levens van jongeren.’
