Janice Telgt wil taboe op hiv doorbreken

Tijdens een tripje naar Disneyland Parijs met hun vierjarige dochtertje gaat het mis, de vriend van Janice stort in. ‘Hij zocht steeds een plek om uit te rusten. Terug in Nederland ging het ook niet goed, hij werd een keer bijna onwel in een bus maar hij weigerde naar het ziekenhuis te gaan. Drie weken later ging hij noodgedwongen toch. Toen vertelden ze dat de uitslag van een bloedonderzoek dat hij ooit had gedaan was binnengekomen. Hij was er nooit op teruggekomen maar de huisarts had het opgestuurd naar het ziekenhuis. Mijn vriend bleek seropositief.’

Janice schrikt behoorlijk. ‘Toen de verpleegkundige het had over aids stortte mijn wereld in. Ik dacht gelijk dat ik hem ging verliezen.’ Ook wil Janice zich direct laten testen op hiv. ‘Sommige mensen willen het niet weten maar ik wel. Een week later hoorde ik dat ik ook positief was getest. Ik was ook nog zwanger op dat moment. De baby moest weggehaald worden. Ze wisten niet hoe lang mijn vriend er al mee rondliep en hoe lang ik het had. Er waren helaas ook nog geen kindvriendelijke medicijnen.’

De vriend van Janice overlijdt helaas korte tijd later. Ze is er kapot van. Als alleenstaande moeder blijft ze verslagen achter. Daarnaast oordelen sommige mensen over haar. “Als mensen nog nauwelijks iets van mij afwisten werd er al naar mij gewezen: “Zij is de vriendin van die man die gestorven is aan aids.” Ik werd zelf ook heel erg mager. Maar op een gegeven moment ging ik het accepteren en zag ik het Licht. Ik ben mij helemaal in de kerk gaan verdiepen en in leren leven met hiv. Ik leefde op door de kracht van God, een nieuwe Vader, een nieuwe man in mijn leven. Hij was voor mij als een beschermende mantel.’

Bij gemeente The River wordt ze met open armen ontvangen. ‘Ik werd omarmd. Bij God is gelukkig alles mogelijk en bij hen dus ook. God bestaat en Hij heeft mij de kracht gegeven om verder te gaan. Mijn dochter is inmiddels 27’, vertelt Janice stralend. Sinds kort gaat ze de straat op om mensen te vragen of ze haar een knuffel zouden geven als ze wisten dat ze met hiv besmet was. ‘Ik wil dat het taboe doorbroken wordt in Suriname en onder Surinamers. Ik heb uiteindelijk nog een gezond tweede kind gekregen. Mensen begrijpen niet altijd hoe dat mogelijk is. Het taboe in Nederland is wel een beetje weg, maar in Suriname is het heftiger. Daar zei een vrouw dat mensen met hiv smerig zijn en vieze vlekken hebben. Toen ik haar vertelde dat ik hiv had, geloofde ze mij niet omdat ik er zo goed uitzie.’

Janice zegt zelf dat “God haar hiv heeft weggenomen”. ‘In mijn hoofd heb ik gewoon geen hiv meer. Ik slik de medicatie omdat ik het moet slikken. Maar soms doe ik zelfs dat niet. Ik dank God elke dag. Ik dank Hem dat ik zonder HIV leef. Een dankbaar leven is een heel mooi leven, misschien dat ik er daarom ook zo jong uit blijf zien.’