Jan van den Bosch: ‘De hemel geeft, wie vangt die heeft!’

Rechtstreeks naar het interview

Als Jan terugkijkt op zijn leven komt hij tot de conclusie dat hij een heel gezegend leven achter de rug heeft. ‘Als je ziet wat ik allemaal gedaan heb. Ik heb de wereld rondgereisd, allemaal mensen ontmoet en prachtige programma’s gemaakt. Maar alles komt van boven. Alles. Mijn lijfspreuk is: ‘De hemel geeft, wie vangt die heeft’. Dus je moet ook wel je kansen benutten, als ze er zijn dan pak ik ze ook. Bijvoorbeeld bij het beginnen van de EO-Jongerendag, dan vind ik het ongelofelijk leuk om iets nieuws te beginnen. Ik ben wel een visionair denk ik. Maar ik doe het uit de kracht van God’, vertelt de presentator.

Voorganger Jurjen ten Brinke vraagt zich af waarom het Jan van den Bosch altijd zo goed is gegaan. Het lijkt bijna of alles hem is aan komen waaien. Jan pareert: ‘Dat is relatief. Ik heb een paar bedrijven die nog steeds zwaar getroffen zijn door de coronacrisis. Ik heb van de zomer naar herhalingen van dit programma gekeken en toen zag ik mijn interview met Marjolein Hund terug, zij heeft een burn-out gehad. Ik besefte mij dat ik dat nu heel anders zou doen. Ik zou dieper de pijn van de moeite en het verdriet beseffen. Die zijn er de laatste maanden echt geweest, dus deze periode heeft mijn leven wel verdiept. Ik bid meer en ik lees meer uit de Bijbel. Je moet leren om iedere keer naar God te kijken en het van boven te verwachten. Salomo zegt in de Bijbel ook: “Daarom trek ik de conclusie dat er niets beters is voor de mens dan blij te zijn en plezier te hebben in het leven, zolang het kan. Daarnaast zou hij moeten eten en drinken en genieten van alle vruchten van zijn werk. Omdat alles een geschenk van God is”. Ik denk dat dat het is. Ik vind mijn leven echt een geschenk van God.’

Vervolgens wordt Jan gevraagd naar de hoogtepunten in zijn leven. ‘Ik heb nooit aan God getwijfeld en dat vind ik één van de zegeningen in mijn leven. Ik zei altijd: ‘Mensen kijk om je heen, die Schepper is er’. Als je praat over een hoogtepunt, hoe vreemd het ook klinkt, maar mijn moeder is zes jaar geleden overleden. Ze kreeg een dodelijke hersenbloeding en werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik ging naar haar toe en ben bij haar gebleven, elf dagen lang, tot ze overleed. Ik ben het ziekenhuis niet uit geweest. En dat is ook een hoogtepunt voor mij geweest om te zien hoe iemand, die volledig op God vertrouwt, sterft. Want dan komt het eropaan hè? Dat is geen flauwekul. Dus toen heb ik God ook heel erg dichtbij ervaren’, zegt Jan zichtbaar geëmotioneerd. De presentator van Hour of Power voegt daar nog aan toe dat je wel steeds je verdriet in vreugde moet zien te veranderen.

Dan verschijnt Jeannette Coppoolse ten tonele in de rol van interviewer. Zij heeft Jan maandenlang ondervraagd om de biografie over zijn leven te kunnen voltooien. Jeannette: ‘Ik vond het echt een voorrecht dat je de luikjes van je hart hebt opengezet zodat ik naar binnen mocht kijken en je verhaal op kon schrijven. Het boek over jouw leven is er nu!’ Jan reageert bescheiden: ‘Ik vind ten eerste dat ik het niet verdien. Want zo bijzonder ben ik niet. Tegelijkertijd vind ik het ook wel heel mooi dat er een soort herinnering is aan je leven. Ik kom uit een oerdegelijk, streng gereformeerd gezin. Mijn ouders waren hardwerkende mensen die negen kinderen hebben gekregen. Ze trouwden net na de oorlog en begonnen hun eigen groente- en fruitzaak. Het was een hardwerkend gezin maar radio en televisie vonden mijn ouders niks, dat noemden ze weleens ‘het kastje van de duivel’. Juist omdat zij er niks mee hadden, kreeg ik er iets mee. Toen ik bij de EO kwam, hadden ze een televisiepresentator nodig. Dat ben ik vanaf mijn 23^e gaan doen en ben ik al die tijd gebleven. Is dat niet bizar?’

Had de vader van Jan dan niet liever gehad dat hij de zaak over zou nemen? ‘Dat was zijn hoop. Maar ik wilde niet zo hard zwoegen als hij altijd deed’, zegt Jan eerlijk. ‘Maar binnen de kortste keren werkte ik net zo hard en lang als hij. Ik bleef zelfs vaak in het gebouw van de EO slapen omdat ik dacht dat het toch geen zin had om nog naar huis te gaan. Ik ben nu 70 en ik werk nog tien tot twaalf uur per dag. Maar als je je werk leuk vindt, is er toch niks aan de hand? Het leukste is de ontmoeting met mensen en om in hun hart te kijken. Dat verveelt me nog geen moment.’

Wil jij ook weleens een kijkje in het hart van Jan van den Bosch? Bestel dan nu zijn biografie!