Gitarist Arend Jansen maakt debuutalbum

Wanneer hij terugdenkt aan de uitzending van Hour of Power, moet hij heel eerlijk zeggen dat het wel een heel mooi verhaal was. Hij realiseerde zich op dat moment niet dat ze nog maar net aan het begin stonden. ‘Eigenlijk begon na die opname het rouwproces pas, want op dat moment hadden we voor de helft nog niet door wat we verloren waren. Denise werd heel depressief daarna. Je denkt, en dat is ook wel logisch, na al die chemobehandelingen: oké de ziekte is er niet meer en nu kunnen we weer terug naar hoe het vroeger was. Maar je hebt eigenlijk ineens twee nieuwe mensen in huis. De ene is fysiek verzwakt en de andere is een mantelzorger geworden.’

‘Toen ik achteromkeek, zag ik pas wat een pak slaag we hadden gekregen. Daar moesten we eerst van herstellen voordat we verder konden. Ook moesten we een nieuwe horizon zoeken en die was voor mij heel anders dan voor Denise. Nu komt dat meer bij elkaar. Ik was in die periode vooral heel hard aan het rennen voor haar, maar vroeg nooit ‘hoe gaat het met je?’. Op een bepaald moment vertelde Denise dat ze dat best eens had willen horen, maar ik dacht bij mezelf: ik ga die vraag nooit stellen, want ik was bang voor het antwoord. Op een gegeven moment barstte daarom de bom en was ze heel verdrietig en ik dacht: we hebben dit toch allemaal gehad? Het was toch klaar? Maar toen begon het pas dus ik heb geen happy end voor je, dat is er gewoon niet. We moeten een nieuw leven leiden met de pijn van wat er is gebeurd en dat is niet zomaar weg natuurlijk. En tijd heelt niet alles, want de littekens van de behandeling zijn niet weg. Je moet leren leven met de beperkingen als gevolg van de behandelingen. Acceptatie komt met de tijd en je blijft altijd op je hoede. Dat is gewoon zo.’

‘Het album begint met het nummer ‘Van ver gekomen’ want dat zijn we en eindigt met ‘Van nu af gaan we samen’, waar Denise ook meezingt omdat het over ons gaat en waar we nu zijn. We hadden grote woorden op onze bruiloft: ‘Niets kan ons scheiden van de liefde van de Heer’, maar we wisten toen nog niet zoveel. Ik leerde Denise kennen toen ik 29 was. Zij had al een zoon uit een vorig huwelijk en Noah is natuurlijk helemaal onze zoon, maar het is niet je eigen vlees en bloed. We wilden graag samen een kind, maar het kwam niet. We zijn toen naar het ziekenhuis geweest voor allerlei onderzoeken, maar toen besloten we dat we dat allemaal niet gingen doen. We zeiden tegen elkaar: “Het komt of het komt niet.” Toen hadden we nog wel enige hoop, maar toen kwam er ziekte en ellende bij en was de deur definitief gesloten. Ja, dan moet je wel iets verwerken, maar daar heeft het lied ‘Te mooi om waar te zijn’ mij bij geholpen en elke keer als ik het zing, dan is dat gevoel er weer. Dan zie ik dat meisje waarover ik een droom had. Grappig he? Ze leek precies op mij en Denise. Maar toen werd ik wakker en dacht: het is ook te mooi om waar te zijn.’

‘Op mijn presentatieconcert zei ik: “Je mag er gerust naar vragen.” Het is niet heel eng of zo. Je kunt best gewoon aan iemand vragen: ‘Hoe is dat nou voor je?’ Ik was pas mee met een Nederland Zingt-reis en dan stel ik ook dat soort vragen want iedereen kent het. Er zijn mensen die hun partner zijn verloren of hun kind. Iedereen heeft het er moeilijk mee, maar we durven het niet te vragen. Maar je kunt gerust een echtpaar dat geen kinderen heeft vragen als het Vaderdag is of Sinterklaas: hoe is dat voor je, hoe beleef je dat? Het liedje ‘Geef het maar aan mij’ gaat ook over wat ik tegen Denise zei toen ze ziek was, maar het gaat ook over God of mensen die dat tegen mij hebben gezegd. Als je niet meer gelooft of als je twijfelt, of weet ik veel wat, er zijn gewoon een heleboel dingen waar je mee rond kunt lopen en Jezus zegt eigenlijk: “Je wilt het allemaal zelf doen, maar dat hoeft niet. Geef het maar aan mij. Ik heb het allemaal allang gezien.”‘

‘Mensen vragen me soms: “Heb jij een christelijke cd gemaakt?” Dan zeg ik: “Dat ligt eraan.” Is het minder erg om geen kinderen te hebben als je christen bent? Of is het minder erg om kanker te hebben als je christen bent? Of is het minder erg als je vader doodgaat als je christen bent? Is het dan allemaal minder erg? Nee hoor. We zijn allemaal hetzelfde. Ik zong laatst het lied All the way home van Larry Norman. En daar zingt hij dat het leven is zoals het is en we krijgen regen en zonneschijn, maar uiteindelijk helpt Zijn liefde ons veilig naar huis en daar geloof ik gewoon in. Ik twijfel daar niet aan. Kijk de vorm is altijd te bespreken maar we zijn altijd op zoek naar de beleving, maar het is veel meer het geloof. Vertrouw er maar gewoon op. En dat is een beetje mijn leidraad.’

Foto: Janita Sassen