David werd seksueel misbruikt en raakte verslaafd

David groeide op in een gebroken gezin met een alleenstaande moeder die zelf worstelde met een drugsverslaving. Al op vierjarige leeftijd werd hij slachtoffer van seksueel misbruik door zijn oom. ‘Mijn oom gaf mijn moeder heroïne zodat ze niet merkte wat er gebeurde. Zodra ze onder invloed was, sleepte hij me mee naar boven met de smoes dat ik stonk of niet goed gewassen was. Ik wist dat het niet normaal was, maar ik durfde er met niemand over te praten. De schaamte was enorm.’ Toen zijn moeder volledig verslaafd raakte, nam David op achtjarige leeftijd de zorg voor zijn jongere zusje op zich. ‘Ik begon te koken toen ik vijf was. Op mijn zevende kon ik al een volledige maaltijd bereiden. Ondanks alles voelde ik me altijd alleen.’

De middelbare school bracht nieuwe uitdagingen. David werd slachtoffer van discriminatie. ‘Ik werd uitgescholden, geslagen en bespuugd. Het maakte dat ik ging spijbelen en verkeerde vrienden ontmoette. Ik begon met blowen en stal om mijn verslaving te bekostigen. De stap naar harddrugs was snel gezet, want op een dag kreeg ik in plaats van geld cocaïne aangeboden. Ik ontdekte dat ik daarmee mijn geestelijke pijn en verdriet kon verdoven. Maar het vernietigde me vanbinnen. Ik raakte verwikkeld in een leven van criminaliteit en werd een ervaren inbreker. Ik richtte me vooral op kluizen. Ondanks het schuldgevoel bleef ik doorgaan. De drugs vervreemdden me van God, en ik voelde me steeds verder wegzakken in een diepe put.’

Na 35 jaar vol pijn en verslaving begon David te zoeken naar hulp. Zijn zoektocht bracht hem bij Stichting Ontmoeting, een plek waar hij voor het eerst echte warmte en acceptatie voelde. ‘Ik was op zoek naar een inschrijfadres voor mijn uitkering toen ik een poster zag met de tekst uit Psalm 121: ‘Ik hef mijn ogen op naar de bergen, vanwaar komt mijn hulp’. Het voelde alsof God tegen me zei: “Nu ben je bij Mij. Ik ga met jou aan de slag.” Met hulp van de stichting en een christelijke afkickkliniek begon ik aan een lang proces van herstel. Mijn doel is om nuchter te blijven, een stabiel leven te leiden en er te zijn voor mijn zoontje. Ik wil dat hij een gelukkige vader kan zien. Ik dank Hem voor alles wat Hij in mijn leven heeft gedaan en nog gaat doen. Hij heeft mij voor erger behoed. Het had veel erger kunnen zijn.’

Vandaag de dag deelt David zijn verhaal met jongeren op scholen. ‘Als ik mijn levensverhaal vertel, zie ik hoe stil het wordt. Ik hoop dat mijn verhaal hen ervan weerhoudt dezelfde fouten te maken. Ik wil dat ze leren dat er altijd hoop is, hoe diep je ook zit. Ik heb voor het eerst in 35 jaar een eigen plek gevonden. Toen ik voor het eerst de sleutel in het slot draaide, zei ik: “Dank u, Vader. U hebt dit voor mij mogelijk gemaakt.” Het voelt bijzonder om eindelijk een eigen plek te hebben.’

David blijft dromen van een toekomst waarin hij zelfstandig en stabiel verder kan leven. ‘Ik wil mijn zoontje gelukkig maken en zelf gelukkig zijn. Mijn relatie met God wordt steeds dieper, en ik voel hoe Hij mij helpt om verder te groeien. God heeft altijd een oogje op mij gehouden. Hij heeft me nooit losgelaten, zelfs niet toen ik dacht dat ik niets meer waard was.’