Bert Troost heeft kanker: ‘God gaat met me mee.’
'Als je hoort dat je kanker hebt, voelt het alsof een leeuw om je heen sluipt, klaar om toe te slaan.' Voor Bert Troost was de diagnose kanker het begin van een strijd die hem niet alleen fysiek, maar ook geestelijk uitdaagde. Hij vertelt welke rol God daarin speelt in zijn leven. Het is een verhaal van verlies, hoop en een onwrikbaar vertrouwen in God.
‘Toen ik hoorde dat ik kanker had, sloeg dat in als een bom, maar al na een paar dagen kreeg ik een beeld van God: Daniel in de leeuwenkuil. Daniel wist dat God bij hem was en hij ervoer vrede. Zelfs tussen de leeuwen. Diezelfde vrede kreeg ik ook. Het is een vrede die alle verstand te boven gaat. Ik kan het niet uitleggen, maar het is er. Vooral in die donkere dagen ervaar ik een rust die alle verstand te boven gaat. Hoe dieper je wortels gaan, des te meer groei je ervaart. Zelfs als je door de donkerste dalen gaat.’ Binnenkort begint Bert aan chemotherapie. ‘Natuurlijk is het spannend, want je weet niet hoe het zal verlopen. Maar ik heb geleerd om alles in Gods handen te leggen. Hij kan mij genezen, maar zelfs als dat niet gebeurt, weet ik dat mijn leven veilig is bij Hem. Zoals een lied zegt: “Het is mij goed wat God doet.” Dat vertrouwen geeft me rust.’
Toen ik hoorde dat ik kanker had, sloeg dat in als een bom
Diepe dalen
Het sloeg een enorme krater in ons gezin
Wereld stortte in
Zelf kreeg Bert ook te maken met een burn-out en depressie. ‘Het voelde alsof de wereld instortte. Mijn identiteit leek verdwenen, en alles was kleurloos. Maar achteraf ben ik zelfs dankbaar voor die periode. Het heeft me geleerd om anderen te begrijpen die door dezelfde stormen gaan. Misschien heeft God het zelfs gebruikt om mij te laten groeien. Zoals een tapijtenmaker die alleen chaos van draden ziet, terwijl de Vader bovenin het patroon al kent. Zo werkt God in ons leven. Ik begrijp niet waarom dingen gebeuren, zoals kanker of zelfdoding, maar ik vertrouw erop dat God iets moois weeft, zelfs door het donker heen. Henri Nouwen beschrijft hoe een trapezeartiest moet vertrouwen op de vanger, die ervoor zorgt dat je niet valt. Dat beeld raakte me diep. Ik wil mijn omstandigheden loslaten, dus ook kanker, en me laten vangen door God. Hij draagt me, zelfs als ik niet weet wat de toekomst brengt.’
Aanbidding en dankbaarheid hebben me erdoorheen geholpen
‘De wapens van aanbidding en dankbaarheid hebben me door de afgelopen maanden heen geholpen. Dank Hem voor de kleine dingen: vrienden, familie, je werk, je kerk. Die houding geeft kracht, zelfs in het donker. God heeft Zijn hemel leeggegeven door Jezus naar de aarde te sturen. Dat vieren we met Kerst. En de hemel… dat is een plek van volheid, vrede en harmonie. Geen kanker, geen pijn, geen dood. Alleen maar licht. De dood heeft niet het laatste woord. God is mijn troost, mijn kracht en mijn hoop. Hoe diep het dal ook is, God gaat met me mee.’
